________________
ઇન્દ્રભૂતિના ગવ
૧૩
આદિ અગિયાર મડ઼ા પડિતાને ખેલાવવામાં આવ્યા હતા. ઘી, મધ, જવ ઇત્યાદિ યજ્ઞસામગ્રી, બ્રાહ્મણેને દક્ષિણા આપવા માટે શ્રેષ્ઠ વસ્ત્રો અને સુવર્ણસમૂહ તૈયાર રાખ્યાં હતાં. અગ્નિના કુંડમાં નિરંતર મંત્રાના ઉચ્ચારપૂર્ણાંક યજ્ઞવિધિ ચાલી રહી હતી. આ અવસરે જ વિવિધ શૈાભા ધારણ કરેલ દેવદેવીઓના વિમાનસમૂહને આકાશથી ઊતરતા જોઈને, પ્રેક્ષકવગ તુષ્ટમાન થઈને કહેવા લાગ્યા : “આ યાજ્ઞિકાએ યજ્ઞ સારી રીતે કર્યાં છે. જેથી દેવા. પેાતે જ શરીર ધારણ કરીને આપણા યજ્ઞમાં પધારવા નીચે ઊતરી રહ્યા છે.”
:
અરે! પણ આ શું? દેવે તેા યજ્ઞમ’ડપ ોડીને આગળ ને આગળ ચાલવા લાગ્યા ! દેવતાઓને સમવસરણમાં જતાં જોઈ લેકને થયુ કે દેવતાએ ખરેખર ભૂલા પડયા લાગે છે! જેથી તેઓ યજ્ઞમડપમાં ન પધારતાં આગળ જઈ રહ્યા છે.”
થોડી જ વારમાં સત્ય વસ્તુસ્થિતિ સમજાઈ જતાં યજ્ઞમંડપમાં બેઠેલા લેાક આશ્ચમૂઢ ખની અંદરોઅંદર વાતેા કરવા લાગ્યા :
“અરે ભાઈ ! મહાન ઐશ્વર્ય શાળી અને સર્વજ્ઞ એવા શ્રી મહાવીરસ્વામી મહાસેન વનમાં રચેલ સમવસરણમાં પધાર્યાં છે અને મધુરી ધર્મદેશના આપી રહ્યા છે. તેમને 'દન કરવા માટે આ દેવતાએ ત્યાં જઈ રહ્યા છે.”
“સન ” એ શબ્દ સાંભળતાં જ ઇંદ્રભૂતિના મનમાં રહેલ “અડુ”ને એકાએક મેટે આંચકો લાગ્યા કે હું પોતે જ સત્ત છું, ત્યાં વળી મારી હાજરીમાં જ આ નવા સર્વજ્ઞ હાવાના દાવા કરનાર વળી કોણ છે? લોકો તે મૂર્ખ છે. તે ભલેને જાય. પણ આ દેવાએ કેમ ભૂલ કરી ? એને સર્વજ્ઞ સમજી શા માટે પૂજે છે અને સ્તુતિ કરે છે? અથવા તે એમ પણ બને કે જેવે આ સજ્ઞ હશે, તેવા જ પ્રકારના તે દેવા પણ હોવા જોઈએ ! સરખેસરખા મૂર્ખાઆના સમૂહ મળ્યો હોય તેમ મને તે નક્કી જણાય છે : હજી સુધી તેનુ` કા` સિદ્ધ થયું નથી.
