________________
પણ ક્યાંયથી સગડ ન મળ્યા. આથી માનવામાં આવ્યું કે નક્કી હબસી લોકોએ એમને પકડી રાખ્યા હશે. હવે એમની ભાળ મેળવવાનું કામ સોંપવું કોને ?
અંગ્રેજ સરકારે જંગબારના સુલતાનને આની જવાબદારી સોંપી. સુલતાને આ કામ જેરામ શિવજીની પેઢીને સોંપ્યું. પેઢીના શેઠે પહેલાં તો એમણે લધાભાને બોલાવીને ખોવાયેલા બે અંગ્રેજ સંશોધકોને શોધી લાવવાનું કામ સોંપ્યું.
દસ બાર હબસીઓને લઈને લધાભા શોધ માટે નીકળ્યા. ચારે કોર તપાસ કરવા લાગ્યા. દસ-બાર દિવસ તપાસ કરી પણ કંઈ પત્તો લાગ્યો નહીં. એવામાં એક ખબર આવી. હબસીઓનો એક મોટો મેળો ભરાઈ રહ્યો છે. લધાભા મેળામાં પહોંચ્યા. હબસી સ્ત્રી-પુરુષો કિકિયારીઓ સાથે જોરશોરથી નાચી રહ્યાં હતાં. કેટલાક ગુરુ જેવા લાગતા હબસીઓ દેવીની આરાધના કરતા બેઠા હતા. વચ્ચે એક થાંભલા સાથે બે અંગ્રેજ સાહેબોને બાંધ્યા હતા.
લધાભા નજરે પડતાં જ હબસીઓ રાજી થઈ ગયા. તેઓ જાણતા હતા કે આ વીર નરે આપણને ગુલામીમાંથી મુક્ત કરાવવા ઝુંબેશ ઉપાડી છે. ઘણાને મુક્ત કર્યા છે. આ તો આપણો તારણહાર ગુરુ છે.
સહુએ કહ્યું, ‘આવો ગુરુ ! પધારો પધારો !”
કેટલાક લધાભાને પગે પડ્યા. લધાભાએ કહ્યું, ‘તમે મને ખરેખર ગુરુ માનો છો ને ?”
સહુએ જોરથી ‘હા’નો અવાજ કર્યો.
“તો પછી આ ગોરાસાહેબોને છોડી મૂકો. જુઓ, ગુરુની વાત પાછી ઠેલાય નહીં.'
પહેલાં તો સહુ આનાકાની કરવા લાગ્યા. હાથે ચડેલા ગોરાને તે કંઈ જીવતો જવા દેવાય. એમાંય એમનું તો દેવને બલિદાન આપવાનું છે. આવું બલિદાન બીજું ક્યારે મળે ?
ફરી લધાભાએ વિનંતી કરી. હબસીઓએ વાત વિચારી. એમનેય 103
વીર લધાભા
