________________
૨ જે. ] વાનરની કથા.
(૧૦) પણ અતિશય કરવું યોગ્ય નથી. હે પાષાણની પેઠે કઠિન ( હૃદયવા ળા)! અમારી અવજ્ઞા કરવી આપને લાયક નથી.” જ તે ઉપરથી જંબુકમાર જળ સમાન શીતળ વાણીથી બોલ્યા, “હું શિલરસમાં ચેટી જનારા વાનરની પેઠે, બંધનને, અનભિજ્ઞ (નહિ જાણનારે) નથી, (અર્થાત્ હું બંધને જાણું છું) તે વાન રની કથા આ પ્રમાણે–
वानरनी कथा. १७ વનલક્ષ્મીએ કરી ફળદ્રુપ વિધ્ય નામનો પર્વત છે. તેમાં મહા ટા વાનરના યુથને ઉપરી એક વાનર વસતે હતે. તે વિધ્યાદ્રિ ને પુત્ર જ હેયની! તેમ તેના વનની ગુફાઓમાં ક્રીડા કરતે યૂથના સર્વ વાનને હરાવી દેતો. સ્ત્રી સંબંધથી હેટા રાજ્યના સામ્રાજ્ય ની સુખ લીલાને બતાવી આપતા હોય, તેમ તે મહા બળવાળો એકલે જ, સર્વ વાનરીઓની સાથે ક્રીડા કરતા - એકદા કેઈ બીજા મદોન્મત્ત યુવાન વાનરે તે વાનરની અવજ્ઞા કરી અને વાનરીએ ઉપર રાગવાળે થઈ, તેમને સંગમની ઈચ્છા કરવા લાગ્યો. પાકવા આવેલા તેથી લાલ થએલા અને ફાટી ગએ લા દાડિમના જેવા-કઈ વાનરીના-આતામ્ર ( રતાશ પડતા) મુખનું, તે ચુંબન કરવા લાગ્યો; તો કેઇના મુખ ઉપર કેતકીની રજ ઉડા ડવા લાગ્યા; વળી પોતે ગુજાકુળ ( ચણાઠી) નો હાર બનાવી કઈ ના કંઠમાં પહેરાવવા લાગ્યો અને કેઈને બિલવપત્રની વિદિઓ કરી કરીને આપવા લાગ્યો; તો કેઈને મોટા હીંચકા ઉપર બેસારીને ખૂબ આલિંગન દેવા લાગ્યો. આ પ્રમાણે પોતાના હસ્તબળને લીધે અગ્રેસર એવા યૂથપતિને પણ ન ગણતો હોય, તેમ નિ:શંકપણે વાનરીઓની સાથે ક્રીડા કરવા લાગ્યો. વળી કઈ વાનરી, નખરવડે તેના પૂછડાને ખજવાળતી હતી, તો કેઈતેના સર્વગ ઉપરના વાળ
