________________
આપનારા વીરજીના આખા અંગને બાંધી દેવા માટે પ્રેમના પાશ ચતરફથી ફેંકાવા માંડ્યા. પણ સાહજિક વૈરાગ્ય ધરાવનારા વિરજીને એ પાશ બાંધી શકે એ શક્ય જ ન હતું.
સંસારમાંથી મુક્તિ મેળવવા માટેની મીઠી દવા લેવા રૂપે વીરજીએ પોતે ભોગવાઈ ન જાય, એ રીતના ભોગના ભોગવટા રૂપે ન છૂટકે રાગમાં રંગાવા માંડ્યું. આમ કરતાં કરતાં સમય વિતવા માંડ્યો. થોડો સમય પસાર થયા બાદ પત્નીની કૂખમાં કોઈ માળો બંધાઈ રહ્યો હોય, એનો અણસાર આવી જતાં જ વીરજી એમ ઇચ્છી રહ્યો કે, સંતાન તરીકે પુત્ર અવતરે તો સારું, જેથી હું સંયમ પંથે વહેલી તકે પ્રયાણ કરી શકું.
એક તરફ વિરજીની મનોરથમાળા પર થઈ રહેલા આવા જાપની સંખ્યામાં વધારો થતો ગયો, બીજી તરફ એમની પત્નીનો ગર્ભ વૃદ્ધિ પામી રહ્યો. એક દિવસ માતાએ તપેલી આપીને વીરજીને ઘી લેવા બજારમાં મોકલ્યો. થોડો સમય વીત્યો ન વીત્યો, ત્યાં તો પ્રસૂતિની પીડા ઊપડી અને વીરજીની પત્નીએ એક બાળકને જન્મ આપ્યો. વધામણાના આ સમાચાર વિરજીને આપવા એક માણસ બજારમાં પહોંચી ગયો. ઘીની ખરીદી કરીને પાછા ફરી રહેલા વીરજીને ખુશાલીના ખબર આપતાં એણે કહ્યું : ઘરે બાળકનો જન્મ થયો છે, માટે વિના વિલંબે ઘરે પધારો અને પુત્રના મુખદર્શનનો લહાવો લો.
ખુશાલીના ખબર સાંભળવા મળતાં જ વીરજીનો સાહજિક વૈરાગ્ય એકદમ વૃદ્ધિગત બની ગયો. એમને વિચાર આવ્યો કે, માતાને આપેલા વચન મુજબ હવે મારી જવાબદારી પૂર્ણ થઈ જાય છે. માટે ઘરે જવાની પણ હવે શી જરૂર! અહીંથી સ્ટેશને જઈને પંજાબ તરફ જતી ગાડી
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
