________________
-
D
આ વાત પર થોડા દિવસો વીત્યા. અષાઢ આવ્યો ને એક ગયો. શ્રાવણ પણ અડધા ઉપર પસાર થઈ ગયો ને શેઠ જ રાજિયા-વાજિયાનું પર્યુષણ પર્વ આવ્યું. શેઠ આઠ દિવસ માટે છે તો અચિંત હતા. આ આઠે દિવસ એમનું કોઈ વહાણ પર સાગરની સફરે જવાનું ન હતું, એથી લૂંટાવાનો ભય એમને | ન હતો.
આજે ભાદરવાની અજવાળી બીજ હતી. કલ્પસૂત્રમાં આવતો પ્રભુ-જીવનનો અધિકાર સાંભળીને શેઠ હજી હમણાં જ પાછા ફર્યા હતા. અવેરની અસ્મિતા અને પ્રેમનો પમરાટ એમના મોં પર તરવરી રહ્યો હતો.
એટલામાં જ એક પ્રચંડ, પડછંદ ને કદાવર દેહ શેઠના પ્રાંગણમાં પ્રવેશ્યો. એ વીજરેલ પોતે જ હતો. સાગરખેડુઓની આંખના કણા સમા ખોજગી સહિત એના સાગરીતોને પકડીને, એની ખુશખબર આપવા એ શેઠ રાજિયા-વાજિયાની પાસે હસતે મોઢે આવ્યો હતો. એણે કહ્યું :
“શેઠ ! સાગરના એ લૂંટારાઓ પકડાઈ ગયા છે. ખોજગી અને તેના સાગરીતોના પગ બેડીઓ વચ્ચે જકડાયા છે. ગોવા સરકારની આંખ ખોજગી પર કતરાઈ છે ને સરકારે એક લાખ લ્યોહરીનો (તે સમયનું ચલણી નાણું) દંડ ખોજગી પર નાખ્યો છે. એ દંડ ખોજગી ભરપાઈ ન કરી શકે તો આજથી દશમે દહાડે ખોજગીને બંદૂકની અણીએ ઠાર કરવાનો સરકારી હુકમ પણ છૂટી ગયો છે.'
ને છેલ્લે એ ચાંચિયાઓ તરફ આંગળી ચીંધતાં વીજરેલ બોલ્યોઃ
“શેઠ ! આ એ જ ખોજગી છે, જેણે કંઈક વહાણો લૂંટ્યાં, કેટલાયની પેઢીઓ ઉપર તાળાં મુકાવ્યાં અને કેટલીય આંખોમાં આંસુ પીને જેણે પોતાની પૈસાની પ્યાસ બુઝાવી !”
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧ | .
