________________
[ ૩૧
ને સમર્પણુ કરનાર પુરુષ ઈશ્વરની સતત અને નિશ્રિત છત્રછાયા પામે છે. કારણ કે ઈશ્વરને જ્ઞાની પર એટલેા જ પ્રેમ હાય છે, જેટલેા જ્ઞાનીને ઈશ્વર પર ઢાય છે. આવા જ્ઞાનીના પુનર્જન્મ થતા નથી. (શ્ર્લાકે ૩૧ થી ૩૩). તે સ્થિતપ્રજ્ઞ કહેવાય છે, કારણ કે મનમાં ઊઠતી ખધી કામનાઓના તેણે ત્યાગ કરેલા હૈાય છે. તે ‘હું અને ‘ મારું’ના ભાવથી રહિત હૈાય છે અને આત્મા વડે જ આત્મામાં તૃપ્ત રહી, સ પ્રત્યે સંતુષ્ટ રહે છે, તે આખી સૃષ્ટિને ચાહે છે અને મિત્ર તેમ જ શત્રુ બન્ને પ્રત્યે સમાન પ્રેમ રાખે છે; કારણ કે જે પ્રભુનાં તે સવંત્ર દેન કરે છે તેની પ્રત્યે તેને ભક્તિ છે. તેને આત્માના ઐકય અને સાપીપણાની પ્રતીતિ થયેલ હેાવાથી, તે કેવળ આત્માને જ પ્રત્યેક સ્થળે જુએ છે. સદા આત્મામાં જ રમણ કરે છે, આત્માથી જ તૃપ્ત રહે છે અને આત્મામાં જ સતેાષ માને છે; તેની દશા શુદ્ધાત્માની ફ્રેંશા જ છે અને તેનાં બધાં કર્યાં, તેની સહજ કૃપાનું બાહ્ય દન જ છે. તેની આવી કૃપા અપાર અને સર્વગત હાય છે. (èાક ૭૪ થી ૪૦)
છેવટે આટલું જાણી લેવું ઘટે કે, આનંદની એ પરમ દ્રુશા હૃદયમાં આત્મરૂપે વસતા ભગ
