________________
ગભરાટ. એ તો આરામથી પલાંઠી લગાવીને બેઠો. રાણીને એની તબિયતના સમાચાર પૂછ્યા. એના ભાઈ અને પિતાના ખબર પૂછ્યા. થોડી માળવાની વાતો કરી. માયાવતી તો રાહ જુએ કે ક્યારે ડમરો પોતાને રાજા પાસે જવા વિનંતી કરે ને ...
એવામાં રાજસેવક આવ્યો. એણે ડમરાને કહ્યું, ‘આપને માટે એક અત્યંત ખાનગી હુકમ છે. માટે આપ બાજુના ખંડમાં આવીને સાંભળો.' ડમરો હસતાં-હસતાં બોલ્યો, ‘અરે જે કંઈ કામ હોય તે અહીં જ કહે ને !'
રાજસેવક બોલ્યો, ‘પણ મહારાજે આપને સાવ એકાંતમાં સંદેશો સંભળાવવાનું કહ્યું છે. વળી ખાસ કહ્યું છે કે આ વાત કહેતી વખતે આસપાસ ચકલુંય ફરકતું ન હોવું જોઈએ.'
ડમરો બોલ્યો, ‘ભાઈ, રાણી માયાવતીથી કશું છૂપું હોય નહીં. માટે જે હોય એ અહીં જ કહે.’
રાજસેવક બોલ્યો, ‘મહારાજ, મારા પર ગુસ્સે ભરાશે, મારું માથું વાઢી નાખશે. માટે મહેરબાની કરીને બાજુના ખંડમાં આવો ને!’
રાણીની આતુરતા વધતી ગઈ. ડમરો બોલ્યો, ‘રાજસેવક, તમને કંઈ થાય એની જવાબદારી મારા પર.'
‘ભલે’ કહી રાજસેવક મહારાજ ભીમદેવનો સંદેશો વાંચવા લાગ્યો, ‘ગુર્જરપતિ ભીમદેવનું ફરમાન છે કે મૂરખની જીદથી મૂંઝાશો નહીં. તમને કશું થવાનું નથી. વધુમાં પેલી રાજકુંવરીની વાત લઈને એનાં સગાં મહેલમાં આવ્યાં છે ને આજે જ બધું પતાવી દેવું છે. તમારે એ જોવાનું કે રાજખટપટ આડે ન આવે. તમે તરત ને તરત મને મળી જાઓ.'
ડમરો તો તરત ઊભો થઈ ગયો અને બોલ્યો, ‘રાણીબા, મહારાષ્ટ્રને જરૂરી કામ હોવાથી તરત ને તરત બોલાવે છે. નહીં તો આજે નિરાંતે તમારી સાથે દુનિયાદારીની એક-બે વાતો કરવાની ઇચ્છા હતી.
રિસાયેલી રાણી રૂ
