________________
- એમ કહી તે સ્થાનથી આગળ ચાલતા ચાલતા ચંદ્રપુરી નગરીની નજીક આવ્યા સંધ્યા સમયે ધર્મભાવનાવાળા એવા તે બને બહાર વનમાં રાત્રી રહ્યા. ધર્મદત્ત પાછલી રાત્રીએ સૂર્યોદય પૂર્વે જાગે અને આનંદથી ક્રિયાને કરી પ્રિયાને જગાડે છે પરંતુ ધનવતી હુંકાર કરતી નથી વળી થોડીવાર જગાડે છે ત્યારે સન્મુખ દેખાતી નથી.
અરે ! આ શું? કયાં ગઈ? ફરીથી ડીવાર રાહ જોઈ
પ્યારી આવ આવ એમ કહે છે. પરંતુ કેઈ આવતું નથી ઉઠીને ચોતરફ તુવે છે. પરંતુ કયાંય પિગલાં પણ દેખાતાં નથી અનેકાનેક ચિંતા વધવા લાગી. વનમાં ચોતરફ ભમીને થાક અને મગજને કાબુ ગુમાવ્યો આમ ઝાડ, પક્ષી વિ. સબંધીને પિતાની પ્રીયાના સમાચાર પૂછે છે અને આખરી જોરથી રડે છે અને હવે હું ઘરે જઉ તેમ વિચારી ચંદ્રપુરી દરવાજા નજીક આવતાં વિચારવા લાગ્યું.
હે મુઢ ધર્મદત્ત! તું કયાં જાય છે આગળ પણ મુશીબતમાં પત્નિ પાસેથી લીધેલ પણ હજાર ગુમાવ્યા હવે હું મે કેમ કરી બતાવું. વળી ધનવાન વજને પણ હાંસી કરશે. તેના કરતાં મારે વન જ સારું છે કે જેમાં વાંદરાના નખથી તુટેલા અને વૃક્ષથી પડેલા એવાં ફળનું ભેજન સારૂ છે પણ ધનના મદથી ગર્વિષ બનેલી એવી જે વજનની દષ્ટિ કરતાં સારું છે. એમ વિચારી પાછે વનમાં આવ્યું.
ત્યાં કેટલાક દિવસ ફરતાં એક ગી તેને મળ્યા અને બે -હિ બાબું! તું ખૂબ ચિંતાવાળો જણાય છે.
મંદને કહ્યું નિને વળી ચિંgરહિતપણે કેવું. ત્યારે ભેગી કહે અરે હું પોતે દારિદ્રરૂપ જે કંદ એને વિષે
