Baras Kasturini Varta

Author(s): Badruddin Husain
Publisher: Badruddin Husain

Page 24

ખરાસ કસ્તુરીની વાર્તા.
( ૨૫ )
જોઇતી જેડ શમશાએ બતાવે તેંહું; માઢેથી માલવાની નાય, રાજ જોઈને વીસ્ત્રે થાય. બજારની ત્યાં ચર્ચા જોઈ, ખેલતું દીઠું નહીં ક્રાઇ; ત્યાંથી આવા ચાલ્યા જાય, રાજ મહેલ આવ્યા ત્યાંય. ત્યાં છડીદાર ઉભાઅે દ્વાર; જેરીકા લઇ કરી માજાર; રાજકુંવરે જા માંડયુ જેટલે, જેષ્ટીકા ખાડી ધરી તેટલે; બે જણ ઊભા ચોકીદાર, ને તેણે અટકાવ્યા રાજકુમાર. જેટીકા તેણે આડી ધરી, પશુ મુખે નહીં એણ્યેા જરી; તેમાંથી એક ઉભો રહ્યો, ખીજો મહેલ મહિ ગયા. પાછા તે આબ્યા જાહરે, પેલી લાકડી પાછી લીધી ત્યા રે; તે એ જણુ સભામાં ગયા, જન ચેરીમાં ઉભા રહ્યા. ત્યાં બેઠા છે પંડિત પ્રધાન, તે કચેરી શાભાયમાન; ગુણકા નૃત્ય કરે તે ઠાર, પણ મુખ નવ મેલે લગાર હાવ ભાવ કરે અતી ભ્રૂણા. હાથના ગાળામાં નહીં મળ્યા; પણ મુખે નવ ખેલે ક્રૂ, તે માસ સૈ જોયા કરે. રાજા એડેડ સીહાસન અર્ધાંગે તે રૂપ રતન; પેલા એ જણુ દીઠા જ્યાહરે, આશ્વાસન કરી ત્યાહરે; તમે રાજકુંવર આવ્યા છે સહી, અમારા ભાગ્યના પારજ નહી. પછી સેવકને કર્યો ક્રમાન, એની ચાકરી કરાની આજ; નારી અર્ધાગે હતી જે, તેને આગના દીધી તે. તે તમેા જા ઘરમાં નાર, રસાઇ સા મગ્રી કા તૈયાર; તે રાજા વજીર ખે જોઇ રહ્યા, પછે ખેલ પોતે ત્યાં કલા. પેલી નારી ઉડી ખેડી થઇ. પણુ માર્ડથી કાં મેલી નહીં, પહેરેલાં અંગે સાળે ૠગાર, તે નારી રંભાનેા અવતાર
દુહા રાજકુંવર ત્યારે ખાલી, સાંભળરે રાજન. આ ગામ બધું નીરખીચું, વીપ્રીત દીઠુ` મન. મુખે કાબેલ તું નથી, પશુ પંખી માનવ જન; સભા બધી જોઇ સહી, કાષ્ટ નથી ખેલત વચન તમાને દિઠા ખેલાં, સાંભળા એ મોટા સંદેહ; આ માહેર