Antim Sadhna

Author(s): Hemsagarsuri
Publisher: Anand Hem Granthmala

Page 4

ધનારૂપ મોક્ષમાર્ગમાંથી ખસી ન જાય, માર્ગ ટકી રહે, અને કમની નિજ માટે આવી પડેલા પરિસહ, ઉપસર્ગો, વેદનાઓ, દુઃખ, આપત્તિઓ આતધ્યાન કર્યા વગર સમભાવપૂર્વક દુ:ખ સહન કરવાની ટેવ પાડેલી હેય, જેથી મરણ સમયે વેદનાથી અકળામણ નહીં થાય. આ વિષયનું યથાર્થ જ્ઞાન ગીતાર્થ જ્ઞાની ગુરુમહારાજના સમાગમમાં આવ્યા સિવાય ભળતું નથી.
શરીર જુદું છે. આમ જુદે છે દૂધમાં ભળેલી સાકર, લેઢામાં ભળે અગ્નિ, સરોવરમાં રહેલ હ ત જુદી છે, તેમ શરીરમાં આત્મા જુદ છે. શરીર જુદું છે. આમાં શાશ્વનો અમર છે શરીર ક્ષભંગુર, નશ્વર છે. બંનેના ગુણધર્મ જુદા છે. આ જીવને દુ:ખ ભોગવવું પડતું હોય તે શરીર સંબંધથી જ એકલા આરો ઉપર ધણપ્રહાર થતા નથી. અગ્નિ લોઢાનો સંસર્ગ કરે તો ઘણ ખાવા પડે છે, તેમ શરીર વગરના આત્માને દુ:ખ ભોગવવાનુ હાતુ નથી. શરીરનો સંબંધ કરે તો જ આત્માને દુ:ખ ભોગવવું પડે છે. આવું શરીર અને આત્માનું ભેદજ્ઞાન થયા પછી અંત સમયે જીવને સમાધિ લાવવી સહેલી છે
શરીર અને આત્માના યોગમાં એકાંત દુ:ખરૂપતા, માત્માનો અજરામર સ્વભાવ, જન્મમરણની પરંપરામાં રહેલી ભય કર દુખરૂપતા વગેરે વાસ્તવિક ખ્યાલ જેઓને હોય, તેવા આત્માઓને મરશુસમયે ઉપકાર કરનાર અતિમ સાધનાની વિધિ અંત આવશ્યક છે. તત્વવેષી આરાધક આત્માઓ નિરંતર પરલેક હિતકારી જ્ઞાનાદિક સાધના કરી રહેલા જ છે. તે પિતાના છેઠા કાળને સુધારવા નિર તર ભાવનાવાળા હોય છે. અને આયુબંધ માટે કોઈ નિયતકાળ નથી. જન્માંતરની ગતિને આધાર પડેલા આયુબંધ ઉપર આધાર રાખે છે. મરશુસમયે જે આત્માની જાગૃતિ ન રહી તે દુર્ગતિનું આયુ બંધાઈ જાય છે કે આયુષ્યબંધ જિન્દગીમાં ગમે ત્યારે એક વખત બંધાય છે છેવટે મરતી વખતે બાધીને જ મરે. પરભવ આયુ બાવ્યા વગર કોઈ મરે નહી.
આ કારણે મરડ્યુ સમયે સંપૂર્ણ સાવધાનતામાં અને આરા