________________
\'\'v VVVVVVV
પુણ્ય-પાપ સ્વરૂપે કર્મનું વિભાજન
૧૩૭ પ્રમાદ થઈ જાય તો તે પુણ્યનું ફળ દુર્ગતિમાં લઈ જવાવાળી વસ્તુ છે અને પુણ્યના ફળસ્વરૂપે પ્રાપ્ત અનુકુળ સામગ્રીથી આત્મસ્વરૂપ પ્રાપ્તિની આરાધનામાં જીવ ઉદ્યમ શીલ બની રહે, તે તે પુણ્યફળ જીવને ઉંચ્ચ શ્રેણીમાં લઈ જવાવાળું બને છે.
મનુષ્યભવ, શરીરની નિરેગીતા, રાજ્યરૂદ્ધિ, સ્વજનકુટુંબ, સત્તાનું સ્થાન, શારીરિકબળ, શારીરિકરૂપ, પાંચે ઇંદ્રિયની અનુકુળતા, બુદ્ધિ, આ બધાની પ્રાપ્તિ પુણેદયથી જ થાય છે. આ પુણ્યદય પચાવી શકે તે અમૃત છે, નહિં તો ઝેર છે. એટલે પુણ્યના અજીર્ણથી સર્વ સમૃદ્ધિમાં ઉન્મત બની જઈ ધર્મ અને અધર્મને, કૃત્ય અને અકૃત્યને વિવેક ચૂકી જનારાઓ દુર્ગતિના જ મુસાફરે બને છે.
આજના ભૌતિકવાદી યુગમાં પ્રાપ્ત પુણ્ય સામગ્રીઓથી કેટલાક મનુષ્ય દેવમંદિર યા ધર્મસ્થાનકેને ભૂલી જઈ સીનેમાગૃહના શેખીને બની રહે છે. અધ્યાત્મપૂર્ણ ગાયને ગાવાનું ભૂલી જઈ ચલચિત્રની તજે ગાવામાં જ મશગુલ બને છે. અધ્યાત્મી ગુરૂ પ્રત્યે આદર છોડી દઈ, વાણી વિલાસ અને કૃત્રિમ અધ્યાત્મ ઢેગી પ્રત્યે આદર ભાવ રાખે છે, ધર્મ કથાઓ અને તત્ત્વજ્ઞાનનું વાંચન છેડી દઈ હોટલ અને રેસ્ટોરેન્ટનો આહાર પસંદ કરે છે. પરલેક, પુણ્ય, પાપ, આત્મા, અને મેક્ષ આદિના લક્ષ્યને મૂર્ખતા ગણી કેવળ આ ભવમાં વિલાસી જીવન જીવવામાં જ આનંદ માને
