________________
અબળાઓ પર અત્યાચાર
૭૫
સુખેથી કેદ કરે” એવી પિલીસને હાકલ પાડતી દીઠી. મદે પણ ટોળે વળીને “મેંસેઈ ! મેં સેઈ ! પુકારી રહ્યા હતા.
પોલીસ ઉપરીએ મહેતાજીને કહ્યું હું આ તમામને ગિરફતાર કરી શકું તેમ નથી. મારી પાસે એ બધી સમાય તેવડી તુરંગ નથી. માટે એને મનાવીને વિખેરી નાખો.”
મહેતી કન્યાઓ પાસે ચાલ્યાં; પણ તેઓ તે એની વાત સુદ્ધાં સાંભળવા માગતી નહોતી. તેઓએ એના માનમાં હર્ષનાદ કરી એને વિનવી કે “બહેન ! તમે ચાલ્યાં જાઓ” પછી વધુ જોરથી પુકાયું “મેંસેઈ !”
મહેતીજી પોલીસ-ઉપરી પાસે પાછાં ગયાં, કહ્યું કે “બીજું કાંઈ જ નહિ બને. મને કેદ કરવી હોય તો ખુશીથી કરો!” પિલીસઉપરી આ વાતથી ધ્રુજી ઉઠયો. મહેતાજી ફરીને બહાર ગયાં. કન્યાઓને કહ્યું “છોકરીઓ, તમે નહિ વિખરાઓ તે પોલીસ ઉપરી મને કેદ કરશે. હું તમારી શિક્ષિકા છું. એટલે જે તમે મારું નહિ માને તે મારું શિક્ષણ વગેવાશે.”
ના બહેન ના!” છોકરીઓ પુકારી ઉઠી, “તમારે કશે વાંક નથી. તમારે આ લડતની સાથે કશું લાગે વળગે નહિ. અમે અમારી મુન્સફીથી જ આ ઝુએશ કરીએ છીએ.” એમ કહીને થોડીક કન્યાઓ જાણે કે બળજબરીથી એનું રક્ષણ કરવા દેડી ગઈ
પરંતુ આખરે પિતાના બચાવના ઓઠા તળે મહેતાજીએ કન્યાઓને ઘેર ચાલ્યા જવા મનાવી લીધી. કન્યાઓની અગ્રેસરોએ ઉચ્ચાર્યું કે
ખેર, હવે કશી હાનિ નથી. આપણે મર્દોને ખળભળાવ્યા છે. એ એ બાપડા મેંઢાં હતાં અને આપણે સ્ત્રીઓ ઉડીને પહેલ કરીએ એમ ઈચ્છતા હતા. એટલે હવે એ મૂછાળા આ ચળવળ ચાલુ રાખશે. ચાલો આપણે.”
અમૂક શહેરમાં તે શાળાઓની કન્યાઓએ સ્વાધીનતાનાં સરઘસ કાઢવા માટે દિવસેદિવસની ટુકડીઓ પાડી નાખી હતી.
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
