________________
શીવગાથા
[ ૧૪૧ ] - સાધુમંડળી અચાનક બનેલા આ બનાવથી મંત્રમુગ્ધ બની ગઈ. પ્રમાજન કરનાર મુનિના ગાલ પર રતાશ પથરાઈ ગઈ, અને ચક્ષુમાં સહજ ઝળઝળીયાં આવ્યાં. ત્યાં રોજના નિયમ મુજબ મંત્રીશ્વર વસ્તુપાલનું ગુરુ-વંદનાથે આગમન થયું. વસતીમાં આવેલ સ્વધામ બંધુના મુખથી સિંહદ્વારા ઉપસ્થિત થયેલ વ્યતિકર જા. વંદના કરી મંત્રીશ્વર નીચે આવ્યા.
વાતને વા લઈ જાય” એ ઉક્તિ અનુસાર વસતી આગળ સહજ માનવગણું એકત્ર થઈ ગયા. મંત્રીશ્વર એ અંગે શું પગલા ભરે છે એ જાણવા સૌ આતુર બન્યા. મંત્રીશ્વર વસ્તુપાલે તેજવી વાણીમાં કહ્યું કે
અહીં ઉભેલો જે કઈ માણસ મુનિશ્રીને લપડાક મારનાર વ્યકિતની આંગળી કાપી લાવશે તેને હું સે સેનામહોરોનું ઈનામ આપીશ. એ ગુન્હેગાર નહીં ગણાય પણ માનને એગ્ય લેખાશે.
સંસાર ત્યક્ત શ્રમણને કારણ પૂછ્યા વિના, ક્રિયાને હેતુ જાણ્યા વિના, કેવલ તમારો ચાડી દેનાર અને સાથોસાથ ગમે તેવી વાણી ઉચ્ચારનાર રાજ્યને ગુન્હેગાર છે. એવા અન્યાયીની આવી તુંડમિજાજી આ રાજ્યમાં હું જ્યાં સુધી અધિકારી દે છું ત્યાંસુધી ઘડીભર પણ નહીં ચાલી શકે. એ આચરનાર કઈ સામાન્ય માનવી હોય કે ખુદ રાજવીને મામો હેય.
અહીં તો એ કરતાં પણ આવું નીચ કૃત્ય કરનાર મારા સામે જે આહાન ફેંકી ગયો છે એ વધુ હલકટ હાઈ એને પડકાર મારે ઝીલવો જ રહ્યો. હું અહિંસા ધર્મને ઉપાસક છું. કીડી જેવા જંતુની દયા પાળનારો છું છતાં શ્રાવક ધર્મની મર્યાદામાં છું એ વાત હરગીજ ન ભુલાય, મારા જેવાના હાથમાં રાજ્યની ધૂરા હેય, અને એ વેળા મારા ગુરુનું આ રીતે
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
