________________
રાજા ભોજનો કાકો મુંજ રાજ કરે. મુંજ રાજા એની સામે લડવા ગયો. એ લડાઈમાં એ હાર્યો. રાજા તૈલપ તેને કેદ કરીને પોતાની રાજધાનીમાં લઈ આવ્યો.
રાજા મુંજ પરાક્રમી હતો. અભિમાની અને કડવાબોલો પણ હતો. રાજા તૈલપની કેદમાં રહ્યો રહ્યો પણ એ મૂંગો ન રહ્યો. એણે રાજા તૈલપને તેલી કહ્યો.
આખરે રાજા તૈલપે રાજા મુંજને હાથીના પગ તળે કચડાવી નાખ્યો. મુંજ તો મુંજ હતો. એ તો હસતો-હસતો મર્યો.
માળવા અને તિલંગ દેશ વચ્ચે વેર થયું. રાજા ભોજ ગાદીએ આવ્યો. એણે પોતાના કાકાનું વેર લેવાની પ્રતિજ્ઞા લીધી. રાજા તૈલપને ઘડીના છઠ્ઠા ભાગમાં હરાવવો ને કેદ કરવો, એવી જાહેરાત કરી. પણ પછી તરત કંઈ બની શક્યું નહીં. હવે તક હાથ આવી.
ડાહ્યો ડમરો ફરતો-ફરતો નાટકકારો પાસે પહોંચ્યો, તેઓને મુંજહત્યાનો પ્રસંગ આલેખવા આગ્રહ કર્યો. બનાવ એવો હતો કે ભલભલાનું લોહી ઊકળી ઊઠે.
માળવાના નાટકકારો હોશિયાર હતા. તેઓએ આ પ્રસંગ પર નાટક લખ્યું. માલવ દેશનાં નર-નારીઓ પ્રખ્યાત હતાં. તેઓએ આ નાટક ભજવવા માંડ્યું. નાટક એવી રીતે ભજવાય કે લોકો એ જોઈને તાનમાં આવી જાય, તલવાર ખેંચીને ખડા થઈ જાય, ને વેર, વેર અને વેરનો પોકાર કરે.
આજ એ “કહાં રાજા ભોજ, કહાં ગાંગા તેલી’નું નાટક ભજવવાનું હતું. આખું નગર જોવા આવવાનું હતું.
ડાહ્યો દામોદર આ તકનો ઉપયોગ કરવા તૈયાર હતો. એણે તૈલપ રાજા પાસે એક ખાસ કાસદ મોકલ્યો. કહેવરાવ્યું કે જૂનું વેર ૬ વસૂલ કરવાનો આ સમય છે. તમારા દેશની નામોશી કરતાં નાટકો છે. અહીં ભજવાય છે. તૈયાર થઈને આવાહન આપો. ગુજરાતનું લશ્કર પણ કૂચ કરતું આવી રહ્યું છે. બે જણા ભેગા થઈશું, માળવાનો 81
એકે હજારા 0.
