________________
કરતા નથી. અને દાળમાં ગોળ નાખતા નથી.'
ડાહ્યો ડમરો કંટાળ્યો. એણે ખેસ ખંખેર્યો ને કહ્યું, “શેઠની શિખામણ ઝાંપા સુધી, મહારાજ, એ તો જેવો રોગ એવી દવા.'
ને ડાહ્યો ડમરો ચાલી નીકળ્યો. વળી ઝાંપા સુધી ગયો ને ભીમદેવે પાછો બોલાવ્યો ને કહ્યું, ‘લે આ સંદેશો ! ભોજરાજાને આપજે.'
ડાહ્યો ડમરો કંઈ બોલ્યા વગર મોઢું ચઢાવીને નીકળતાં બોલ્યો, રાજના મામલા ગંભીર હોય છે. આવો રમતચાળો કરો એ સારું નહીં.” - ભોળા રાજા ભીમદેવને ખોટું લાગ્યું. ડમરો અભિમાની છે. શું કૂકડો હશે તો વહાણું વાશે ? તરત માલવપતિ ભોજદેવને બીજો સંદેશો મોકલ્યો :
‘અમારો એલચી દામોદર ત્યાં આવે છે. અમારા કહ્યામાં નથી. માથું ઉતારી લેજો.”
ડમરો તો દિવસે ન ચાલે એટલું રાતે ચાલે અને રાતે ન ચાલે એટલું દિવસે ચાલે.
એમ દડમજલ કૂચ કરતો ધારાનગરીના દરવાજે આવી પહોંચ્યો.
ધારાનગરીનો કિલ્લો તો આભને અડે. પરદેશનું પંખી પણ રજા સિવાય અંદર દાખલ થઈ શકે નહીં. દરવાજે સિપાઈઓ ખુલ્લી તલવારે પહેરો ભરે. આવી સાત થરી ચોકીએકમાંથી ગમે તેમ કરીને આગળ વધે, તો બીજે પકડાઈ જાય. બીજેથી આગળ વધે તો ત્રીજે. એમ સાતમી ચોકી સુધીમાં તો ભલભલા બાવડે ઝલાઈ જાય ને લોઢાની સાંકળે બંધાઈ જાય.
માલવપતિ ભોજ આજે દરવાજે ખડો છે. એના હાથમાં એક લખોટો છે. ગુજરાતના રાજાનો એ લખેલો છે. એક વાર વાંચ્યો, બે છે વાર વાંચ્યો ને પછી પ્રધાન બુદ્ધિસાગરને વાત કરી :
“રાજ્યની કાયદાપોથીમાં એલચીને અવધ્ય કહ્યો છે. એને મરાય નહીં. અને ગુજરાતનો રાજા ભીમદેવ કહે છે કે મારો મંત્રી ડમરો68 દામોદર ત્યાં આવે છે. એને દેખતાં જ ગરદને મારજો. મારી નાખીને
3 ડાહ્યો ડમરો
