Page Text
________________
જબરું તીર્થ છે. ત્યાંથી સાડા સાતસો યોજન દૂર ગંગા નદી છે. ત્યાંથી રોજ ગંગાજળની એક કાવડ આવે છે. એનાથી ભગવાનને અભિષેક થાય છે. પાસે ભાલકા તીર્થ છે. ભગવાન કૃષ્ણચંદ્ર ત્યાં નિર્વાણ પામ્યા હતા. | ગુજરાતના ગૌરવની વાત કરતાં રંગમાં આવી જતા ને એ કહેતા, “અમારે ત્યાં સાધુ શીલગુણસૂરિ થયા, વનરાજને એમણે ઉછેર્યો, તૈયાર કર્યો ને કહ્યું, “બેટા, રાજા થનારે પહેલાં મુનિ થવાની જરૂર છે. મુનિને કોઈ વાતમાં મોહ ન હોય, એને માથે ફક્ત ફરજ હોય. રાજા પણ એવો હોય.'
માળવાની પ્રજા આ સાંભળે. ધારાનગરીના ગુજરાતની વાતો થાય. રાજા ભોજના કાને પણ વખાણ પહોંચ્યાં ! રાજા ભોજ જેવો બળવાન એવો વિદ્વાન ! એ કહે કે ગુજરાતીઓ ભણવા-ગણવામાં શું સમજે ? પંડિતો તો માળવાના અને બહાદુરો પણ માળવાના. કદાચ એ આપણી સાથે મુકાબલો કરવા ચાહતા હોય, તોય એમનું ગજું નહીં!
વારુ ! કરીએ ગમ્મત ! પહેલાં વાગ્યુદ્ધમાં ગુજરાતને ઝાંખું પાડો!
રાજા ભોજે એક શ્લોક લખ્યો અને ગુજરાતના રાજાને મોકલ્યો. એનો અર્થ એ હતો કે, “રે ગુજરાતના રાજા ! કેસરી સિંહને તેં જોયો નહીં હોય ! એ કેસરી સિંહ એક પંજાથી મોટા ગજેન્દ્ર (હાથી)ના ગંડસ્થળ ચીરી નાખે છે ! એ ગરીબડાં ગુજરાતી હરણાં સામે શું લડે ? બિચારો ભીમ! ભોજરાજા જેવા કેસરી સિંહ સામે એ ભીમ ગજ પણ નથી અને ૨જ પણ નથી. એના શાકાહારી વાણિયા પ્રધાનો મૃગલાનો બીજો અવતાર છે. મારી કૃપાએ તારા રાજનું અસ્તિત્વ છે. ને આપણી સંધિ એ તારા રાજની જીવાદોરી છે.”
પાટણના દરબારમાં આ સંદેશો પહોંચ્યો. શબ્દો તલનારના ઘા , કરતાં આકરા હતા. ભીમદેવના દરબારમાં એક જૈન આચાર્ય હતા. નામ ગોવિંદસૂરિ ! એમણે એનો તરત ને તરત જવાબ લખ્યો.
‘હે અંધક યાદવકુળના નબીરા ભોજ ! તારા અંધક કુળમાં 0 ધૃતરાષ્ટ્ર અંધ થઈ ગયો. એને સો પુત્રો હતા. તેઓ કૌરવ કહેવાતા. 65
હું ગુજરાતી ! ] 8
| SR No. | 034439 |
| Book Title | Dahyo Damro |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kumarpal Desai |
| Publisher | Gurjar Sahitya Prakashan |
| Publication Year | 2017 |
| Total Pages | 105 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 3 MB |