________________
ગરીબોનો બેલી હતો. ગાંઠનું ખાઈને પણ દુઃખીની વહારે ધાતો. આથી શામળશા સિદ્ધપુર આવીને ડમરાને મળ્યા. અથથી ઇતિ સુધી વાત
કરી.
ડમરાએ પાટણના ન્યાયમંદિરમાં ફરિયાદ કરવા કહ્યું. ફરિયાદ થતાં રેવાદાસ ન્યાયમંદિરમાં હાજર થયા.
રેવાદાસ આવ્યા તો ખરા, પણ મનમાં એવી રાઈ ભરાયેલી હતી કે એક નહીં, પણ દસ ડમરા આવે તોય ડાહ્યા કરી દઉં તેમ છું. આ ડમરાને તો ડમરાના પાનની પેઠે મસળી નાખીશ. કેમ કે શરત મુજબ રેવાદાસને પોતાને ગમે તે શામળશાને આપવાનું હતું અને એણે પેટી આપી હતી.
પાટણના ન્યાયમંદિરમાં આજે ન્યાયાસને પ્રતાપી રાજા ભીમદેવ ખુદ બેઠા. એક બાજુ વીર વિમલ મંત્રી બેઠા અને બીજી બાજુ સોમ પુરોહિત બેઠા.
રાજાએ આખી વાત સાંભળી. પછી ડમરાએ થોડા પ્રશ્નો પૂછવાની રજા માગી. રાજા ભીમદેવે ધન્ધક પરમારના મંત્રી તરીકે આવેલા ડમરાને ઓળખી કાઢ્યો.
સભાએ પૂછ્યું, “સવાલ-જવાબથી શું વળશે ?”
ડમરાએ જવાબ આપ્યો, ‘ભગવાને માણસને બુદ્ધિ આપી છે. એનો ખોટે રસ્તે ઉપયોગ કરનારને પકડવા માટે સવાલ-જવાબની રીત છે. માટે મહારાજ મને પ્રશ્નો પૂછવાની રજા આપે.'
મહારાજ ભીમદેવે ડમરાને પ્રશ્નો પૂછવાની પરવાનગી આપી.
ડમરાએ કહ્યું, “કેમ રેવાદાસ ! તમે આ પેટી બળતા ઘરમાંથી બહાર લાવ્યા હતા ને ?'
રેવાદાસે બેદરકારીથી જવાબ આપ્યો, ‘હા, બીજું કોણ લાવ્યું હતું ?”
‘એ પેટીમાંથી શું નીકળ્યું ?” ડમરાએ પૂછવું.
રેવાદાસે તોછડાઈથી કહ્યું, ‘એ પેટીમાંથી રત્નો નીકળ્યાં. પૂરાં સો રત્નો !”
રેવાદાસની રાઈ
