________________
આડે લાકડે આડો વેહ
સોલંકી સમયનું ગુજરાત. સિદ્ધિ અને સમૃદ્ધિની ટોચે બિરાજેલું ગુજરાત.
ગુજરાતની રાજધાની પાટણ. પાટણમાં વૈભવ અને વીરતાની કહાનીઓ રચાય.
વિમળ મંત્રી જેવા વીરની તલવાર ચમકે.
વટેશ્વર જેવા વિદ્વાનની કલમ મહેકે. પાટણ બધામાં આગળ. જ્ઞાનમાં આગળ તો દાનમાં મોખરે. વીરતામાં તો એનો જોટો ન જડે.
આવા પાટણમાં અનેક કલાકારો વસે. કોઈ જ્ઞાની તો કોઈ માની. વળી કોઈ અભિમાની પણ ખરા !
અહીં વસે કાન નામનો કલાકાર. ભારે નામાંકિત ચિતારો. છબીઓ એવી ચીતરે કે જાણે હૂબહૂ જોઈ લો !
કાનને બધેથી આમંત્રણ મળવા લાગ્યાં. ધીરેધીરે એણે શેઠશાહુકાર ને રાજા-મહારાજા સિવાય બીજા કોઈનાં ચિત્ર ચીતરવાં બંધ
કર્યા. કોઈ બોલાવે તોય જાય નહિ. કોઈ પાલખી લઈને આવે, તોય હું ઊભો થાય નહિ !
ગીનીઓના-સોનામહોરના ઢગલા કરો તો એ ઊભો થાય. ભા38 બાપા કરો તો પીંછી હાથમાં લે. પણ પછી છબી એવી દોરે કે ન પૂછો
3 ડાહ્યો ડમરો
