________________
ગૂંચ ઉકેલવામાં એ ડમરાની સલાહ પણ લે.
એક દિવસ કૃષ્ણદેવ જમીને આરામ કરતા હતા. ઉનાળાનો ધોમધખતો તડકો હતો. આંખમાં ભારે જમણનું ઘેન હતું.
એવામાં દરવાને આવીને સમાચાર આપ્યા કે બહાર ચંદ્રાવતીના રાજવી ધન્યુક પરમાર આવીને ઊભા છે. આપને અબી ને અબી મળવા માગે છે.
કૃષ્ણદેવને થયું કે નક્કી કંઈ ગંભીર બાબત બની લાગે છે. વાત એવી હતી કે લાંબા સમય સુધી ભીમદેવ અને ધન્ધક વચ્ચે વેર હતું.
વિમળમંત્રી અને કૃષ્ણદેવની મહેનતને લીધે ભીમદેવનો ચંદ્રાવતીના રાજવી ધન્યુક માટેનો ગુસ્સો હમણાં માંડ ઓછો થયો હતો, છતાં એના તરફથી હંમેશાં બળવાની શંકા રહ્યા કરતી હતી.
ભીમદેવે બંનેના સમજાવવાથી એના પર ચઢાઈ કરવાની મુલતવી રાખી. પણ ધન્યુકે ફરી ધમાલ કરી હોવી જોઈએ, નહીં તો ચંદ્રાવતીના રાજવી કંઈ બળબળતા બપોરે આમ ન આવે.
કૃષ્ણદેવે એમને તરત લાવવા જણાવ્યું. ધન્ધક આવ્યો. કૃષ્ણદેવે એને આવકાર આપ્યો. ધન્વકના મોં પર થાક જણાતો હતો, ચિંતાનાં ચિહનો દેખાતાં હતાં. ક્યારેય ચામડીને સૂરજથી સહેજે શેકાવા ન દેનાર ચંદ્રાવતીના રાજવી બળબળતા બપોરે અમસ્તા આવ્યા ન હોય !
ધન્ધકે મોં પર વળેલો પરસેવો લૂછતાં-લૂછતાં કહ્યું, ‘અરે, ગજબ થઈ ગયો, કૃષ્ણદેવ ! મારું તો ધનોતપનોત નીકળી જશે.”
કૃષ્ણદેવે પૂછ્યું, ‘પણ એવું થયું શું ? કોઈ પરદેશી રાજા ચઢી આવે છે ? રાજની સામે કંઈ બળવો થયો છે ?” ‘એથીય વધુ, ધધૂકે કહ્યું. એવું તે શું છે ?'
ડમરો દરબારમાં 0 2
