________________
પટલાણીને જીવતી જોઈ કાના પટેલના જીવમાં જીવ આવ્યો. કોસ ખેંચી પટલાણીને બહાર કાઢ્યાં.
પટલાણી હજી ઘેનમાં હતાં.
કાના પટેલને સમજાયું કે આ શેરને માથે સવાશેર છે. હળ, ધોતિયું ને છેવટે પટલાણીની દશા કફોડી કરી ! આગળ જતાં મારીય અવદશા કરે. નાક લઈનેય વિદાય લે તો એના લાખ-લાખ પાડ !
કાના પટેલ કહે, ‘રામ સવાયા, તારે નાક લેવું હોય તો લઈ લે, પણ હવે મને રામ-રામ કર !”
પટેલ નાક કાપવા જતા હતા. ડમરાએ અટકાવ્યા ને કહ્યું, “શેઠ, તમારું નાક મારે જોઈતું નથી, પણ હવેથી કોઈની સાથે આવી શરત કરશો નહીં. કોઈની ગરજ કે ગરીબીનો ખોટો લાભ લેશો નહીં, તેવું વચન આપો.”
કાના પટેલ કહે, “ભાઈ રામ સવાયા ! તેં આજે મારી આંખ ઉઘાડી નાખી. જ્ઞાન આપે તે ગુરુ. આજથી તું મારો ગુરુ. હવે તું અહીં રહે. હું તારી સેવા કરીશ.'
‘કાના પટેલ, મારાથી અહીં રહેવાય એમ નથી. હું તો સિદ્ધપુરનો બ્રાહ્મણ છું -- દામોદર મહેતો.'
“અરે, તમે જ દામોદર મહેતા ! તમારી ચતુરાઈની વાતો મેં સાંભળી છે. ડહાપણ અને ચતુરાઈના દરિયા છો તમે ! હવે તો તમારે થોડા દિવસ અહીં રોકાવું જ પડશે.' | ‘ના ભાઈ ના. મારા જૂના નામ રામ સવાયા પ્રમાણે હવે તો રામ-રામ.' ડમરો કાના પટેલને રામ રામ કરીને ચાલી નીકળ્યો.
S ડાહ્યો ડમરો
