________________
[૧૧] દાદા તીખા ભમરા જેવા
૨૨૭
એ નહીં જાણવા દીધેલું. તમે ચાર વર્ષ દહાડામાં તીખા ભમરા જેવા જોયા છે ?
પ્રશ્નકર્તા : તીખા નથી જોયા પણ કડક ખરા દાદા. દાદા ભૂલ થાય તો આમ એ રહે ખરું.
દાદાશ્રી : હું બહુ કડક, એટલે એણે તાપ લાગ્યા કરે. ગરમ ના થઉં, એમ ને એમ તાપ લાગ્યા કરે. એ કડક ના હોય તો ચાલે શી રીતે ? કારણ કે અમારામાં પ્રતાપ અને સૌમ્યતા બન્ને હોય.
એક આંખમાં પ્રેમ ને બીજી આંખમાં કડકાઈ થોડું તો રાખવું પડે પેલું, ના રાખવું પડે ? પ્રશ્નકર્તા: રાખવું પડે, દાદા.
દાદાશ્રી : ડાબા-જમણી ના રાખવી પડે ? ભગવાને ડાબા-જમણી આપેલી. જમણો હાથ પૈણવાનો, કંઈ ડાબા હાથે ના પૈણાય.
હું ત્રીસ-પાંત્રીસ વર્ષનો હતો ને, ત્યારે ઘેર આવું ને, તે હીરાબા એકલા નહીં, બધી સ્ત્રીઓ મને દેખે તે અમારી આંખમાં કડકાઈ દેખે અને એક આંખમાં પૂજ્યતા દેખે. તે બધી સ્ત્રીઓ માથે ઓઢીને બેસે અને આમતેમ ટાઈટ (સજ્જડ) થઈ જાય બધી. અને હીરાબા તો મહીં ઘરમાં પેસતા પહેલા જ ભડકે. બૂટ ખખડ્યો કે ભડકાટ પેસી જાય. એક આંખમાં કર૫ અને એકમાં આમ પ્રેમ. કરપ વગર સ્ત્રી (વશમાં) રહે જ નહીં. તેથી હીરાબા કહે ને, “તીખા ભમરા જેવા છે.” અમે એવું કાયમ રાખીએ. એમ સહેજે ધધડાવાનું નહીં. ઘરમાં પેસીએ એટલે ચૂપ, બધું ઠંડુંગાર થઈ જાય, બૂટ ખખડે કે તરત ! હીરાબા બહુ સારા માણસ, તોય પણ મર્યાદા નહીં છોડવાની.
જરૂર બેઉવી, તો જ બેલેન્સ જળવાશે બાકી કોઈની જોડે ઊંચા વ્યાસે અમે ચાળીસ વર્ષથી નહીં રહેલા. કોઈની જોડે ઊંચો અવાજ નહીં કરેલો. એ તો લોકો બધાય જાણે.
