________________
[૨] દીકરો કે દીકરી, મહેમાન આવ્યા ને ગયા
એટલે પાંદડે-પાંદડે પાછા દૂધિયાં બેસવા માંડ્યા. એ તો દૂધિયાં હલ બેસે પાછા. દૂધીને વેલો હોય, પાને પાને દૂધિયાં બેસે ને ?
પ્રશ્નકર્તા: હાસ્તો !
દાદાશ્રી : એને શું વાર લાગે છે ? તે પહેલું દૂધિયું બેઠું, તે બે-ત્રણ વર્ષ રહીને એ ચાલ્યું ગયું. તે જન્મ થયો ને ત્યારે મેં પેંડા ખવડાવ્યા ભઈબંધોને, દોસ્તારને. કંઈ કરવું તો પડે ને ! આ તો વ્યવહાર દુનિયા છે. નહીં તો મૂઆ ટોકી ખાય. “એ ચીકણા લાટ જેવા છે, કંઈ પંડાય નથી ખવડાવતા' એવું કહે. તે પેંડા ખવડાવ્યા.
સમજો તો ગેસ્ટ, તા સમજો તો છોકરાં પ્રશ્નકર્તા : છોકરો મરી ગયો અને પેંડા ખવડાવ્યા એ તો બહુ ગજબ કહેવાય !
દાદાશ્રી : ત્યારે હું એ લોકોને એમ કહ્યું કે બાબો મરી ગયો, એટલે મારે મોટું કેવું રાખવું પડે ? બનાવટી. તે એમનું મોટું કેવું થઈ જાય બિચારાનું ! હું..?
પ્રશ્નકર્તા : એવું જ થઈ જાય પછી.
દાદાશ્રી : મને ના ફાવે. તે મેં કહ્યું, “ચાલો, આજ પેંડા ખવડાવું.” તે આઠ-દસ જણની ટોળી હતી, તે પેંડા ખવડાવ્યા, ચા-પાણી-નાસ્તો કરાવડાવ્યો. “બીજો બાબો છે કે બેબી ?” કહ્યું, “પછી કહું. નાસ્તો કરી લો. ત્યારે કહે, ‘બાબો હોય તો વધારે ખઈએ.” ત્યારે મેં કહ્યું, ‘તમે ખાવ વધારે, પછી તમને કહું.” પેંડા ખવડાવતા સુધી મેં ફોડ ના પાડ્યો. જો મરી ગયો એમ કહું, તો ખાય નહીં માણસ. એટલે ખવડાવ્યા પછી મેં કહ્યું, ‘પેલા ભાઈ આવ્યા હતા ગેસ્ટ (મહેમાન), તે ગયા.' શું?
પ્રશ્નકર્તા : ગેસ્ટ ગયા !
દાદાશ્રી : એટલે બૂમાબૂમ કરવા માંડ્યા પેલા બધા. “આવું કરો છો, આવું કરો છો ?” મેં કહ્યું, “અલ્યા, હું બાપ થઈને કરું છું ને તમારે
