________________
પ
સહનશક્તિ ડૉ. મહેતા : તમે પહેલી વાર જિનીવા આવ્યા. હું તો ત્રણચાર વાર અહીં
આવી ગઈ છું. મને આ શહેર ઘણું ગમે છે. સ્વિત્સરલેન્ડમાં
પેલે છેડે ઝુરિખ, આ છેડે જિનીવા. ડૉ. શાહ : પણ મોંળ્યાં અહીંથી નજીક, નહીં ? અહીં તો બધું જ પાસે
પાસે. ડૉ. મહેતા : જરૂર, આપણે એકબે દિવસમાં જઈશું. આજનો એજન્ડા શું
છે ?
સહનશક્તિ
: પાત્રો : મિસ ડૉ. શાહ, મિ. ડૉ. પટેલ, મિસ ડૉ. મહેતા, મિ. પ્રમુખ
ડૉ. મહેતા : આ લોકોએ કમાલ કરી છે. આવડી મોટી કૉન્ફરન્સ, એમાં
પ્રતિનિધિઓનાં નામો છાપ્યાં છે, તે આ આપણા એકલાની
જ ફક્ત અટકો. ડૉ. શાહ ; હોય નહીં, જોઉં હા, ડૉ. મહેતા, ડૉ. શાહ અને લંડનથી
આવવાના તેનાં નામો પણ, ડૉ. પટેલ, ડૉ. દેસાઈ. ડૉ. મહેતા : ડૉ. શાહ, આ તો હદ કહેવાય. ડૉ. શાહ : હદબદ કંઈ નહીં, કોઈ આપણને ગણતું જ નથી. આ જુઓ,
બીજા બધાનાં નામો છે. ઇનિશિયલો પણ છે. આ તો શું, આપણે ત્યાં શાહ, મહેતા, દેસાઈ, પટેલના ઢગલાને જાણે
ટેલિફોન બુક પકડી લખી દીધાં લાગે છે. ડૉ. મહેતા : એમ તો કાપડિયા, મરચંટ એવી પણ ઘણી સામાન્ય અટકો
હોય છે.
ડૉ. શાહ : ગઈ કાલે સબકમિટીમાં ચર્ચા થઈ કે, માણસની સહનશક્તિ
કેટલી ? ફિઝિકલ અને ઇમોશનલ – અને એમાં બેત્રણ દાખલાઓ રજૂ થયા, ત્યારે મેં વલ્લભભાઈ સાહેબની વાત
રજૂ કરી. તો એ લોકો માને જ નહીં. ડૉ. મહેતા : આ લોકો પણ માનશે. આપણે જરા અતિશયોક્તિવાળી
વાતો કરીએ છીએ, એવી એમની માન્યતા છે. એટલે એ બધા ડૉક્ટરો શંકાની નજરે જ જુએ. પણ એ લોકો એમ નથી સમજતા કે, ક્લૉરોફૉર્મ તો હમણાં શોધાયું. તે પહેલાં કંઈક દરદીઓ વેદના સહન કરીને જ માંદગી વિતાડતા
હતા ને ! ડૉ. શાહ : આપણે ત્યાં હિન્દુસ્તાનમાં પેટે ધગધગતા સળિયાના ડામ
દેતા. અગ્નિમાં આંગળાં નંખાવતા, ભૂતપ્રેત વગેરે કાઢવા
કંઈ તરકીબો થતી. ડૉ. મહેતા : જુલમ. ડૉ. શાહ : હા, જુલમ પણ કહેવાય. પણ થતા, સહેતા, અલબત્ત !
જાદુકળાની વાત જુદી. ડૉ. મહેતા : એટલે ?
ડૉ. શાહ
: હશે. સ્થળ સરસ છે. હવા મસ્ત છે, જિનીવા શહેર પણ
રળિયામણું છે.
