________________
૨૨૦
મસ્તક ઉપર માત ભમે છે અચવાની પણ કેટલી આશા મૃત્યુના ભયથી નાશી જંગલમાં કાળની ઢારી કેડે લાગી છે ઉપર મધપૂડાથી ટપકે ઢગલે ઢગલા આવીને ચાટી ક્રૂપ અધારે મહા અજગર ઉંચનીચે જરા દૃષ્ટિ આપે વિષયસુખ મબિંદુ સરીખુ મૂષક ડાળને કાપી રહ્યા છે. આટલાં દુઃખ સમૂહ છે માથે પા-પડુ થઈ છે ડાળ જવનની ચેત-ચેત ચેતન ! ચેતી લે જમે-ઉધારને એહુ માજુની ઉધાર બાજુ આછું રાખી નીતિના ચિત્તમાં ઉત્ક્રય કરીને
છે
મનુષ્ય ભવ પામીને ભાઇ આમતેમ ચિિસ ફિર સૂક્ષ્મ બુદ્ધિ તેં નહિ કીધી નિજ ગુણુ શેાધવા આળસ લીધી રાગ-દ્વેષ માંહિ તું' ભટકયા વિષય કષાય માંહિ તુ` રમીએ કહાંથી આળ્યે કહાં હી જાવુ ગ અહે પદ્મને ધારી દેવ-ગુરૂ અને ધર્મની શુદ્ધિ નિંદા કરવા તત્પર હુઆ આતમ આનંદ સ્થાન ન જોયું સ'સારની માયામાં માહયા કામિની રૂપ કાનન માંહિ સુખ માનીને ત્યાંહી મુંઝાયા અનંગ રગ માંહી તુ રમીએ શાંત સુધારસ પૌંવાનું સ્થાન
સજ્ઝાયાદિ સ ંગ્રહ
ચિહુદ્ધિશિ લાગી અગની રે તેય ન છૂટે લગની રે...માત નગારુ ૧૧ વડની ડાળે લટકચો રે
..
ત્યાં પણ જીવને પટકયો રે મધના મિં ુ માથે રે મધમાખીએ સંગાથે રે મ્હોં ફાડીને પડેલે ૨ મારે છે હાથી હડસેલા રે દુઃખનેા ડુંગર મેટ ૨ આયુષ્ય જળ પરપોટા રે છતાં મધ સ્વાદ લાલુપી રે જોતાં નથી કેમ ચાંપી રે આપી છે ચેતવણી રે કરી લેજે ખતત્રણી રે જર્મમાં કરો વધારો રે ધમને દિલમાં ધારા રે
..
W
10
10
[૨૮]
10
સુકૃત કાંઈ ન કીધું હા આતમ ચિત્ત ન દીધુ હા મનુષ્ય સ્થૂલમાં બુદ્ધિ ચલાઈ હૈ। પરગુણુ રહ્યો ભરાઈ હા છંટકયેા નિજ ગુણુ માહિ હા ભમીએ તેથી પ્રાહી હૈ। તેહી યુદ્ધ ન પાઈ હા કુમતિ નારી નડાઈ હા મનમાંહી ન ધારી હા નાઠી સુમતિ નારો હુઆ જગુણ વેરી હા કાળે લીયા તુજ ઘેરી હા. પ્રવશ કીધા તે ભાઈ હા ભીતી ચિત્ત ન લાઈ ડા રમીએ દિન ને રાત હા ભૂલ્યે કેમ તું ભ્રાત હા
..
20
AO
૧૨
૧૩
૧૪
૧૫
૧૬
૧૭
૧૮
૧
