________________
૧૯૦
ઢાય મિત્રનુ લહ્યું પારખુ ચિંતાસારમાંહિ પડ્યા જલહીન મીન જિમ ટળવળે અતિ ચિત્ત આવીયે
સજ્ઝાયાદિ સંગ્રહ
રાયતા બહુમાન લહીને મનશુ' દયા ન જરાયે આણી પલ્લીપતિ થઈ સાથ લૂંટાવ્યા મારગ પથી રાંક સતાવ્યા
તે રહ્યો મેલી આશ મૂત્તે મુખ નિસાસ મન નહિ ઠામ લગાર (જહાં છે મિત્ર જુહાર
[૨૬]
મહેતાને મન બહુ દુ:ખ દેખી એલ્કે મિત્ર જુહાર કાં ખાંધવ! એવડું દુઃખ વેઠા કહે મુજને અધિકાર તુમે એવડા પડથા દુઃખમાંહી કાં મુઝ નનવ સંભા હવે તે વાત કહે। મુજ આગળ જે દુઃખ કુણે નવ વાર્ટી ૨ મહેતા તવ એલ્યે ગળગળતા શું કહુ તમને ભાઈ નિમિત્ર ને પમિત્રની મે' સવિ જોઇ સગાઈ રાજા ઘણું રીસ્યા તે કારણ લાગી ખીક અપાર મિત્ર એહું... મેં ઘણુ વિનવ્યા મન નવિ યુ" લગાર જનમલગે જે ધન અરયુ. તે સિવ તેહને દીધુ ઢાહિલી વેળા એકે અમારું એહુથી કાજ ન સીધું તુજશુ અલગારહ્યો નવિ મલીયા તે એહુને નેહું ભળીયા રાતદિવસ તેણે બહુ ઝલકલીયા તુજશુ કિમપિ ન હળીચા ૬ તુજશુ' મનની વાત ન કીધી તુજ વાણી શ્રવણે નવિ લીધી તાહરે અરથે કદા પણ સીધી કેાડી એક ન દીધી કર્યો અનેક અખત્ર અજાણ્યા હૃહવ્યા જીવ અનંત ફૂડાં કેડીગમે વળી ભાખ્યાં નવ સ ંતાખ્યા સત આછાં આપ્યાં અધિકાં લીધાં કીધા દગા અપાર ગામ સીમ આરભ કર્યા બહુ પાપ તણા નહિ પાર પીડયા પર પરે લેક તિક્ષ્ણ પાડે જન પાક ઉન્નડયાં પુર ગામ કીધાં કૈાટિ મુકામ
પરપ્રાણીની પીડ ન જાણી દયા લગાર ન આણી જિમ તિમ પરની કીધીહાણી લખમી લીધી તાણી
૮
૧૦
૧૧
૧૨
