________________
आव्यो नगर मोकार ॥ श्रुतसागर मुनि जेटीया, विद्या तणोरे भंडार ॥ १० ॥ दुष्ट वाक्य मंत्री बोलीया, वाद कीधो तिहां सार ॥ विप्र चार दावीया, मान खंड्यं तेणी वार ॥ ११ ॥ नरपतिए निचंबीया, एके दराव्या खाज ॥ मुरखा गर्व न आणीए करो न एवां काज ॥ १२ ॥ ऊखवाणा पडी गया, नीचे जुवे निज पाय ॥ कृष्ण वदन तेहनां दुख, मारवा कीधो उपाय ॥ १३ ॥ ब्राह्मण वादे हरावीया, गुरु श्रागे कड़े वात ॥ श्राचार्य त्यां तव बोलीया, मुनिवरनो होशे घात ॥ १४ ॥ श्रुतसागरे गुरु पूठीया, विघन किम पूरे जाय || गुरुजीए तव जाखीयुं, वादस्थानके तुमे जाय ॥ १५ ॥ ध्यान धरजो रुयको, उपसर्ग जाशे तेम ॥ सांजलीने मुनि तिहां गयो, कायोत्सर्ग रह्यो जेम ॥ १६ ॥ चार मंत्री तिहां यवीया, खड्ग काढी ते वार ॥ चारे जण एक घा करे, खील्या जदे ते सार ॥ १७ ॥ सूर्योदये तिदां यवीया, लोक तणां वली वृंद ॥ फट फट जंमा सहु जणे, पाप तणां एह कंद ॥ १० ॥ राजा तव तिहां यवीयो, गाल दीए अघोर ॥ ध्यान पारी मुनि बोलीयो, उखेलो एह जोर ॥ १९ ॥ राजाए दंडी करी, खर रोहण वली कीध ॥ विगोश्ने काढीया, देसोटो तिदां दीध ॥ २० ॥ पहेला खंडनी सोलमी, ढाल कही सुविसाल || नेमविजय कहे सांजलो, आागल वात रसाल ॥ २१ ॥