Page Text
________________
“એ એમનું ઈગ્નોરન્સ છે. ડાર્ક ઈગ્નોરન્સ. તેઓ જેવી જીવનશૈલીની કલ્પના કરે છે. તેમાં સોસાયટી, હેલ્થ, પીસ ઓફ માઈન્ડ, પ્લેઝર, સેફ્ટી, સ્ટેબિલિટી... કશું જ પોસિબલ નથી. વિદેશમાં આના લખલૂટ ઉદાહરણો મળી રહેશે. લગ્ન અને પરિવાર વિના બે જ વ્યક્તિ સુખેથી જીવી શકે. એક તો યોગી અને બીજો પાગલ. આઈ મીન, જો ગૃહસ્થજીવનને સુખી બનાવવું હોય, તો એના માટે મર્યાદાસભર જીવનનો જ એક માત્ર વિકલ્પ રહે છે.”
વેલ સની, આમ તો તારી વાતોનો મારી પાસે કોઈ જવાબ નથી... પણ... હું વિચારીશ.”
“હલો સની, આજે સાંજે તું ફ્રી હોઈશ ?... હે, તો સાંજે મળીએ... ના ઘરે નહીં. છ વાગે ટાઉનહોલ પાસે આવજે ને, ત્યાં ક્યાંક...”
.... સની, તે મને ફરી કદી એ વાત યાદ કરાવી નથી. મારી કંકોત્રી મળી ત્યારે પણ નહીં, ને આજ સુધી પણ નહીં. મેરેજ વખતે પણ તે તો પ્રેમથી શુભેચ્છા જ આપી હતી... પણ... મેં પોતે જ “આ બેલ મુઝે માર” જેવી સ્ટ્રપિડિટી કરી હોય, એમાં તારી શુભેચ્છા પણ શું કરી શકે ?
સની, હું બહુ મોટા પ્રોબ્લેમમાં આવી ગયો છું. આજે તારી પાસે મારે દિલ ખોલીને બધી વાત પણ કરવી છે, ને ... મારે તારી એડવાઈસ પણ જોઈએ છે. - તારી વાત ૧૦૦ ટકા સાચી હતી. છતાં મેં મારી જીદ પકડી રાખી અને વિષા સાથે જ મેરેજ કર્યા. હું એવું વિચારતો હતો કે હું તારી વાત ખોટી પાડીને બતાવીશ, હું પૂરી મહેનત કરીને એવો દેખાવ કરવા લાગ્યો. પણ દેખાવ એ દેખાવ જ હોય છે. અને રિયાલિટી એ રિયાલિટી હોય છે. એક જ મહિનામાં રિયાલિટી બહાર આવી ગઈ. ને અમારા ઝઘડા ચાલુ થઈ ગયા. હું એને એક સંસ્કારી સંયમિત જીવન જીવનારી હાઉસવાઈફ રૂપે જોવા માંગતો હતો અને એને હજી પણ કોલેજ ગર્લ કે આલ્ફા-વુમન તરીકે જ જીવવું હતું. એના ચુસ્ત વસ્ત્રો કે ઓછા વસ્ત્રો મારા માટે હૈડેક બની ગયા. એક વાર એ માર્કેટ જવા માટે નીચે ઉતરી, મેં વિન્ડોમાંથી વિજ્યુલાઈઝ કર્યું, સોસાયટીના યંગસ્ટર્સ એને તાકી તાકીને જોતા હતા. મેં
Before You Get Engaged
સગી આંખે એમની આંખોમાં વાસના જોઈ, હું જાણે જીવતો સળગી ગયો. મેં બેડરૂમમાં જઈને એને કોલ કર્યો, ‘તું હમણાં જ પાછી આવી જા. જે જોઈએ એ હું લઈ આવીશ.” એણે ના પાડી દીધી ને કહ્યું કે મારે “વોક' કરવાની છે.” મેં કહ્યું કે, “તારે જવું જ હોય, તો તું ડ્રેસ બદલીને જા. એ ડ્રેસની બદલે બીજો સારો ડ્રેસ પહેરી લે.' સની, તું માનીશ નહીં. જે એનો મગજ ફાટ્યો છે... “તું શું કહેવા માંગે છે ? શું મારો આ ડ્રેસ ખરાબ છે ? અને મારે શું પહેરવું એનું ડિસિઝન હું લઈશ. એમાં તારે ઈન્ટરફિયર કરવાની કોઈ જરૂર નથી.'
- સની, હું જીવતે જીવ જાણે નરકમાં આવી ગયો. માર્કેટમાં સેંકડોહજારો લોકો મારી વાઈફને ખરાબ નજરથી જોતા હશે. એ કલ્પના જાણે પળે પળે મારી કતલ કરતી હતી. ગુસ્સામાં ને ગુસ્સામાં મેં કબાટ પર લાગેલા અરીસાને તોડી નાખ્યો ને શોકેસનો કાચ ફોડી નાખ્યો. મારું માથું મારા કન્ટ્રોલમાં ન હતું. મને થયું કે હું ઘરે હોઈશ, તો કદાચ એ આવશે ત્યારે હું એનું ખૂન કરી બેસીશ. એટલે હું પાર્કમાં જતો રહ્યો. હું ત્યાંના બાકડા પર બેઠો હતો, પણ મારું મન...
ઘણી વાર હું ગમ ખાઈ જતો, ઘણી વાર હું મારું મન બીજા વિષયમાં લઈ જવા પ્રયત્ન કરતો, ને ઘણી વાર અમારો ઝઘડો થઈ જતો. ભયંકર ઝઘડો. એ જે પાવરથી મારી વાતને તોડી પાડતી ને મારું ઈન્સલ્ટ કરી નાખતી, એનાથી મને એવું પેઈન થતું, કે જાણે મારી છાતીમાં ખંજર ભોંકાતું હોય. - સની, મને ઘણી વાર વિચાર આવતો, કે જે સમજણી થયેલી છોકરીઓ કે રત્રીઓ આવા શેમ-લેસ ડ્રેસ પહેરીને ઘરની બહાર નીકળે છે, તેઓ શું કદી અરીસામાં પોતાનો ફ્રન્ટ અને બેક જોતી નહીં હોય ? શું એમને આટલું ય કોમન સેન્સ નહીં થતું હોય, કે તેમનો આવો વ્યુ તેમના હસબન્ડ સિવાય બીજા કોઈને ય બતાવવા જેવો નથી ? શું એમને એટલો ખ્યાલ નહીં આવતો હોય, કે પબ્લિકમાં તેમનો આવો દેદાર એક બીભત્સ પ્રદર્શન બની રહ્યું છે ? કે પછી ઊંડે ઊંડે પણ તેમને બધાને ઈગ્રેસ કરવાની ડિઝાયર હશે ? સની, જાણે-અજાણે પણ આને “સર્ચ ઑફ અનધર હસબન્ડ' ન કહેવાય ? સૌથી મોટો પ્રશ્ન તો એ છે, કે શું તેમના ઘરે કોઈ પિતા, ભાઈ, પુત્ર કે દિયર વગેરે નહીં હોય ? તમે સગાઈ કરો તે પહેલાં
a _ ૨૨
| SR No. | 034137 |
| Book Title | Sagai Karta Pahela |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Priyam |
| Publisher | Ashapuran Parshwanath Jain Gyanbhandar |
| Publication Year | 2018 |
| Total Pages | 36 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 1 MB |