________________
( २४५) चीजमां मारुं चित्त जशे तो महारी आराधना निष्फल जशे. माटे जेम राधावेध साधनार राधावेध साधवामां तत्पर रहे छे, तेम महारे पण म. हारा आत्मस्वभावमा रहेवू ने तेनो विचार करवो. तथा तेमां ज स्थिर रहे. एम आराधकपणे मरण करवाथी निश्चे त्रीजे भवे वा सातमे भ. वे जीव सिद्धिने वरे छे. एम प्रभुजीए आगममां कयुं छे; माटे प्रमाद छोडीने केवल महारा आत्ममां वर्तु. अहो! प्रभुजीए आज मागे कह्यो छे, आ मार्ग ग्रहण करवाथी आत्माने आनंद थाय छे के, हवे हमारो भव फेरो टलशे. जरा पण पुद्गलभावमां राग धरीश वा, धननी ममता करीश वा कुटुंब उपर राग करीश तो महारी आत्मदशा टली जशे अ. ने भवभ्रमण वधशे. अने हुं महारी आत्मदशामां रहीश तो थोडा कालमां महारी कार्यसिद्धि थशे, केसरी चोर जेवा महा माठा चोरी विगेरे अकार्यना करनारे पण समभाव आदर्यो तो ते तत्काल केवलज्ञान पाम्या. तो हवे हुँ पण महारा श्रात्माना उपयोगमा रहुं हुं महारा आमाना गुण पर्याय विचार. जेम जेम हुं स्वगुणमां लीन थइश, तेम तेम कर्म नाश थशे, ने महारो आत्मा निर्मल थशे अने महारा आत्माना अपुर्वभाव प्रगट थशे. महारा आत्माना सहज सुखनो अनुभव थशे. तेम तेम पुद्गल सुखनी वल्लभता नाश पामशे. परसुखनी इच्छा नाश थशे, तेम तेम कर्म खसतां जशे. तेथी वधारे विशुद्धि थती जशे. पछी गमे ते वेदना थशे, कोइ कापशे, मारशे, तो पण कंइ विकल्प आवशे नहि, ज्यां सुधी श्रात्मानी मलीनता छे, त्यां सुधी शरीरादिकना विक. ल्पो आवशे; माटे हवे तो महारा अविनाशी सुखने भावू. आ मरण अवसरे साधवा तत्पर थउं. परभाव उपर उदासिन दशा महारी प्रगट थाय के, जेथी कुटुंबादिक उपर चित्त जाय नहि. पूर्वे मुनियोए पोतानी आत्मदशा भावी केवलज्ञान निपजाव्युं छे, तेवी दशा हजु महारी थइ नथी; तो पण श्रावकदशा प्रमाणे विशुद्धि थशे; तो पण सातमे भवे मुक्ति जइश. माटे म्हारा आत्म आनंद शिवाय बीजो कोइ आनंद ज.
Scanned by CamScanner
