________________
રત્નાકરપચ્ચીસી
वैराग्यरङ्गो परवञ्चनाय, धर्मोपदेशो जनरञ्जनाय । वादाय विद्याऽध्ययनं च मेऽभूत्, कियद् ब्रुवे हास्यकरं स्वमीश ! ? ॥५६॥ ઠગવા વિભુ ! આ વિશ્વને, વૈરાગ્યના રંગો ધર્યા, ને ધર્મના ઉપદેશ રંજન, લોકને કરવા કર્યા; વિદ્યા ભણ્યો હું વાદ માટે, કેટલી કથની કહું ?, સાધુ થઈને બહારથી, દાંભિક અંદરથી રહું. ___ परापवादेन मुखं सदोषम्,
नेत्रं परस्त्रीजनवीक्षणेन । चेतः परापायविचिन्तनेन,
कृतं भविष्यामि कथं विभोऽहम् ? ॥५७॥ મેં મુખને મેલું કર્યું, દોષો પરાયા ગાઈને, ને નેત્રને નિંદિત કર્યા, પરનારીમાં લપટાઈને; વળી ચિત્તને દોષિત કર્યું, ચિંતી નઠારું પરતણું,
हे नाथ ! भारु शुं थशे ?, या थई यूज्यो uj. ११ विडम्बितं यत्स्मरघस्मरार्ति
दशावशात् स्वं विषयान्धलेन । प्रकाशितं तद्भवतो हियैव, सर्वज्ञ ! सर्वं स्वयमेव वेत्सि ॥५८॥
