________________
૪૮
७
८
સ્તુતિસંગ્રહ સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
મેં પરભવે કે આ ભવે પણ, હિત કાંઈ કર્યું નહીં, તેથી કરી સંસારમાં, સુખ અલ્પ પણ પામ્યો નહીં; જન્મો અમારા જિનજી !, ભવ પૂર્ણ કરવાને થયા, આવેલ બાજી હાથમાં, અજ્ઞાનથી હારી ગયા.
मन्ये मनो यन्न मनोज्ञवृत्तं, त्वदास्यपीयूषमयूखलाभात् । द्रुतं महाऽऽनन्दरसं कठोरम्, अस्मादृशां देव तदश्मतोऽपि ॥५४॥
અમૃત ઝરે તુજ મુખરૂપી, ચંદ્રથી તો પણ પ્રભુ !, ભીંજાય નહીં મુજ મન અરેરે !, શું કરું હું તો વિભુ ?; પત્થર થકી પણ કઠણ મારું, મન ખરે ક્યાંથી દ્રવે ?, મરકટ સમા આ મન થકી, તો પ્રભુ હાર્યો હવે.
त्वत्तः सुदुष्प्राप्यमिदं मयाऽऽतं,
रत्नत्रयं भूरिभवभ्रमेण । प्रमादनिद्रावशतो गतं तत्, સ્યાવ્રતો નાય ! પૂરોમિ ? ॥ ભમતાં મહા ભવસાગરે, પામ્યો પસાયે આપના, જે જ્ઞાન દર્શન ચરણરૂપી, રત્નત્રય દુષ્કર ઘણાં; તે પણ ગયા પરમાદના, વશથી પ્રભુ ! કહું છું ખરું, કોની કને કિરતાર ! આ, પોકાર હું જઈને કરું ?.
