________________
૨૭
વીતરાગસ્તોત્ર સૂક્ત- રત્ન - મંજૂષા २०/४ मम त्वद्दर्शनोद्भूताः, चिरं रोमाञ्चकण्टकाः ।
तुदन्तां चिरकालोत्थां, असद्दर्शनवासनाम् ।।१०४।।
આપનાં દર્શનથી ઉત્પન્ન થયેલા મારા રોમાંચ રૂપી કાંટાઓ, ઘણા કાળથી ઉત્પન્ન થયેલ અસદર્શનોના સંસ્કારોને દૂર કરો. २०/५ त्वद्वकाकान्तिज्योत्स्नासु, निपीतासु सुधास्विव ।
मदीयैर्लोचनाम्भोजैः, प्राप्यतां निर्निमेषता ।।१०५ ।।
અમૃત જેવી આપનાં મુખની કાંતિ રૂપી ચાંદનીનો પ્રકાશ પીને, મારી આંખોરૂપી કમળ, અનિમેષ થાઓ. २०/६ त्वदास्यलासिनी नेत्रे, त्वदुपास्तिकरौ करौ ।
त्वद्गुणश्रोतृणी श्रोत्रे, भूयास्तां सर्वदा मम ।।१०६ ।।
મારી આંખો સદા આપનાં મુખને જોવાવાળી, હાથ આપની ઉપાસના કરનારા, કાન આપના ગુણોને સાંભળનારા થાઓ. २०/७ कुण्ठाऽपि यदि सोत्कण्ठा, त्वद्गुणग्रहणं प्रति ।
ममैषा भारती तर्हि, स्वस्त्येतस्यै किमन्यया ? ।।१०७।।
કુંઠિત એવી પણ મારી વાણી જો આપના ગુણનું ગ્રહણ કરવામાં તત્પર હોય તો તેનું કલ્યાણ હો. બીજી (અકુંઠિત) વાણીની કોઈ જરૂર નથી.
