________________
અધ્યાત્મસાર સૂક્ત- રત્ન- મંજૂષા
૪૫
६/३८ आज्ञयाऽऽगमिकार्थानां, यौक्तिकानां च युक्तितः ।
न स्थाने योजकत्वं चेद्, न तदा ज्ञानगर्भता ॥५०॥
આગમિક અર્થોનું આગમથી અને તાર્કિક અર્થોનું તર્કથી યોગ્ય સ્થાને નિરૂપણ ન કરે તો જ્ઞાનગર્ભિત વૈરાગ્ય નથી. ६/३९ गीतार्थस्यैव वैराग्यं, ज्ञानगर्भ ततः स्थितम् ।
उपचारादगीतस्याप्यभीष्टं तस्य निश्रया ॥५१॥
આમ, નક્કી થયું કે ગીતાર્થનો જ વૈરાગ્ય જ્ઞાનગર્ભિત છે. ઉપચારથી તેની નિશ્રા(પરતંત્રતા)ના કારણે અગીતાર્થનો પણ भनायो छे. ६/४० सूक्ष्मेक्षिका च माध्यस्थ्यं, सर्वत्र हितचिन्तनम् ।
क्रियायामादरो भूयान्, धर्मे लोकस्य योजनम् ॥५२॥
સૂક્ષ્મબુદ્ધિથી વિચારણા, માધ્યચ્ય, સર્વત્ર હિતની ચિંતા, डियामा अत्यंत माह२, सोओने धर्मभावा ... ६/४१ चेष्टा परस्य वृत्तान्ते, मूकान्धबधिरोपमा ।
उत्साहः स्वगुणाभ्यासे, दुःस्थस्येव धनार्जने ॥५३॥
બીજાના વર્તન પ્રત્યે મૂંગા-બહેરા-આંધળા જેવું વર્તન, દરિદ્રના ધન કમાવા જેવો પોતાના ગુણ કેળવવામાં ઉત્સાહ... ६/४२ मदनोन्मादवमनं, मदसम्मर्दमर्दनम् ।
असूयातन्तुविच्छेदः, समताऽमृतमज्जनम् ॥५४॥
