________________
અધ્યાત્મસાર સૂક્ત- રન- મંજૂષા
३/१५ व्रतभारासहत्वं ये,
विदन्तोऽप्यात्मनः स्फुटम् । दम्भाद् यतित्वमाख्यान्ति, तेषां नामापि पाप्मने ॥२९॥
વ્રતના પાલનની પોતાની અસમર્થતા સ્પષ્ટપણે જાણવા છતાં જે પોતાને “સાધુ” કહે છે, તેમનું નામ લેવું પણ પાપ છે. ३/१६ कुर्वते ये न यतनां, सम्यक् कालोचितामपि ।
तैरहो यतिनाम्नैव, दाम्भिकैर्वञ्च्यते जगत् ॥३०॥
જે કાળને ઉચિત એવો પ્રયત્ન પણ સમ્યક રીતે કરતાં નથી તે કપટીઓ સાધુના વેશમાં જગતને છેતરે છે. ३/१९ आत्मार्थिना ततस्त्याज्यो, दम्भोऽनर्थनिबन्धनम् ।
शुद्धिः स्यादृजुभूतस्येत्यागमे प्रतिपादितम् ॥३१॥
એટલે આત્માર્થીએ અનર્થકર દંભ છોડી દેવો. “સરળ માણસની જ શુદ્ધિ થાય છે', એમ આગમમાં કહ્યું છે. ३/२० जिनैर्नानुमतं किञ्चिद्, निषिद्धं वा न सर्वथा ।
कार्ये भाव्यमदम्भेनेत्येषाऽऽज्ञा पारमेश्वरी ॥३२॥
જિનેશ્વરોએ કશાનું સર્વથા વિધાન નથી કર્યું કે સર્વથા નિષેધ નથી કર્યો. દંભ વિના કાર્ય કરવું એ જ પરમેશ્વરની આજ્ઞા
