________________
જ્ઞાનસાર સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
૨૮/૨ શ્રેયોદ્યુમી મૂત્રાનિ, સ્ટોષ:પ્રવાહત: |
पुण्यानि प्रकटीकुर्वन्, फलं किं समवाप्स्यसि ? ॥५६॥
આપવડાઈ રૂપી પાણીના પૂર વડે કલ્યાણરૂપી વૃક્ષના મૂળિયાં જેવા સુકૃતોને પ્રગટ કરી નાખતો (ઉખેડી નાંખતો) તું ફળ શું મેળવીશ ? १८/३ आलम्बिता हिताय स्युः, परैः स्वगुणरश्मयः ।
अहो ! स्वयं गृहीतास्तु, पातयन्ति भवोदधौ ॥५७॥
પોતાના ગુણરૂપી દોરડાં જો બીજા ગ્રહણ કરે તો (તેમના) હિત માટે થાય. પણ અહો ! જો પોતે જ ગ્રહણ કરે (આપવડાઈ કરે) તો (પોતાને) સંસારસમુદ્રમાં ડૂબાડે. १८/४ उच्चत्वदृष्टिदोषोत्थ-स्वोत्कर्षज्वरशान्तिकम् ।
पूर्वपुरुषसिंहेभ्यो, भृशं नीचत्वभावनम् ॥५८॥
પૂર્વકાલીન મહાપુરુષોથી હું અત્યંત હીન છું” એવી ભાવના, પોતાની વડાઈ જોવારૂપ દોષથી ઉત્પન્ન થયેલ આત્મપ્રશંસારૂપ તાવને શમાવે છે. १८/५ शरीररूपलावण्य-ग्रामारामधनादिभिः ।
उत्कर्षः परपर्यायैः, चिदानन्दघनस्य कः ? ॥५९॥
જ્ઞાનરૂપ આનંદથી પૂર્ણ એવા આત્માએ પર(પુગલ)ના પર્યાયરૂપ શરીર, રૂપ, લાવણ્ય, ઇન્દ્રિયના વિષયો, બગીચો, ધન વગેરે ની માલિકી)થી અભિમાન શું કરવું ?
