________________
જ્ઞાનસાર સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
પુદ્ગલથી તો પુદ્ગલને જ તૃપ્તિ થાય. આત્મા તો પોતાનાથી(સ્વગુણોથી) જ તૃપ્તિ પામે. એટલે પરપદાર્થથી તૃપ્તિનો ભ્રમ કરવો, તે જ્ઞાનીને શોભતો નથી.
१०/७ विषयोर्मिविषोद्द्वार:, स्यादतृप्तस्य पुद्गलैः ।
ज्ञानतृप्तस्य तु ध्यान - सुधोद्गारपरम्परा ॥३१॥
E
જે પુદ્ગલોથી અતૃપ્ત છે, તેને તો વિષયોની ઇચ્છારૂપ ઝેરી ઓડકાર આવે છે. જ્ઞાનથી તૃપ્તને તો ધ્યાનરૂપ અમૃતના ઓડકારોની શૃંખલા ચાલે છે.
૨૦/૮ સુધિનો વિષયાતૃતા, નેન્દ્રોપેન્દ્રાયોગ્યો ! ।
भिक्षुरेकः सुखी लोके, ज्ञानतृप्तो निरञ्जनः ॥३२॥ વિષયોથી અતૃપ્ત એવા ઇન્દ્ર, ઉપેન્દ્રો પણ સુખી નથી. જગતમાં જ્ઞાનથી તૃપ્ત થયેલ નિઃસ્પૃહ સાધુ જ એકમાત્ર સુખી
છે.
નિર્લેપતા ~~~~
"
११/२ नाहं पुद्गलभावानां कर्ता कारयिताऽपि च । नानुमन्ताऽपि चेत्यात्म-ज्ञानवान् लिप्यते कथम् ? ॥३३॥
-
હું પુદ્ગલના પર્યાયોનો કરનાર, કરાવનાર કે અનુમોદનાર નથી, એવા આત્મજ્ઞાનવાળો શી રીતે ક્યાંય આસક્ત થાય ? ન
જ થાય.
