________________
સંબોધ પ્રકરણ સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
અશઠ જીવની અશુદ્ધ ક્રિયા પણ શુદ્ધ ક્રિયાનું કારણ બને છે. અંદરથી નિર્મળ એવું રત્ન બહારનો મેલ સરળતાથી તજી દે છે. (તેમ અશઠ જીવ બહારની અશુદ્ધિ તજી દે છે.) १२६४ सुबहुं पि तवं चिन्नं, सुदीहमवि पालियं च सामण्णं ।
तो काऊण नियाणं, मुहाइ हारिंति अत्ताणं ॥५८॥
૧૬
ઘણો તપ કર્યો, ઘણો કાળ સાધુપણું પાળ્યું, પણ નિયાણું કરીને ફોગટમાં જાતને હારી જાય છે.
१२६५ उड्डगामी रामा, केसवसव्वे वि जं अहोगामी ।
तत्थ वि नियाणकारणं, अओ य मइमं इमं वज्जे ॥५९॥
બધા બળદેવ સ્વર્ગ / મોક્ષમાં જ જાય છે, પણ વાસુદેવો નરકમાં જ જાય છે, તેનું કારણ નિયાણું છે; એટલે બુદ્ધિશાળીએ નિયાણું ન કરવું.
७९३ निव सिट्ठि इत्थि पुरिसे, परपवियारे य सपवियारे य ।
अप्परयसुर दरिद्दे, सड्ढे हुज्ज नव नियाणा ॥६०॥ રાજા, શેઠ, સ્ત્રી, પુરુષ, પરપ્રવીચારી દેવ, સ્વપ્રવીચારી દેવ, અપ્રવીચારી દેવ, દરિદ્ર અને શ્રાવક.. આ ૯ નિયાણા છે. ७९५ अट्ठाणट्ठा हिंसा, कम्हा दिट्ठी अ मोस दिन्ने य ।
अज्झप्प माण मित्ते, माया लोभेरिया तेर ॥ ६१ ॥ અર્થ, અનર્થ, હિંસા, અકસ્માત, મિથ્યાર્દષ્ટિ, મૃષાવાદ,
