________________
સંબોધ પ્રકરણ સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
.
૧૧
८२४ विहिवार विहिधम्मं, भासइ नो अविहिमग्गमण्णत्थं । इक्को वि जणमज्झट्ठिओ वा, दिया व राओ वा ॥ ३७ ॥
એકલો હોય કે લોકોની વચ્ચે હોય, દિવસે કે રાત્રે; વિધિ કહેવાની હોય ત્યારે વિધિમાર્ગને જ કહે, અવિધિમાર્ગને - અન્ય અર્થને ના કહે.
८२७ ओसन्नो जइ वि तहा, पायडसेवी न होति दोसाणं ।
जम्हा पवयणदोसो, मोहो उ मुद्धजणमज्झे ॥३८॥ આચારમાં શિથિલ હોય તો પણ દોષોને જાહેરમાં ન સેવે, કારણકે મુગ્ધજનોમાં શાસનહીલના થાય તે મહામોહના બંધનું કારણ છે.
८२८ गीयत्थाणं पुरओ, सव्वं भासेइ निययमायारं ।
जम्हा तित्थसारिच्छा, जुगप्पहाणा सुए भणिया ॥३९॥ પણ ગીતાર્થ પાસે પોતાના બધા આચારને કહે, કારણકે શાસ્ત્રમાં યુગપ્રધાનને તીર્થ (તીર્થંકર) સમાન કહ્યા છે. ८३० पवयणमुब्भावतो, ओसन्नो वि हु वरं सुसंविग्गो ।
चरणालसो वि चरण-ट्ठियाण साहूण पक्खपरो ॥४०॥
આચારમાં શિથિલ એવો પણ સંવિગ્ન અને શાસનની પ્રભાવના કરનાર, પોતે ચારિત્રપાલનમાં આળસુ પણ ચારિત્રધર સાધુઓનો અનુરાગી સારો.
