________________
સંબોધપ્રકરણ સૂક્ત- રત્ન - મંજૂષા ११३४ किं ताए पढियाए, पयकोडीए पलालभूयाए ? ।
जं इत्तियं न नायं, परस्स पीडा न कायव्वा ॥१८॥
જો “પરપીડા ન કરવી” એટલું પણ ન જાણો, તો અસાર એવા કરોડો શ્લોકો ભણવાનો શો અર્થ છે ?
११३६ अलियं न भासियव्वं, अस्थि हु सच्चं पि जं न वत्तव्वं ।
सच्चं पितं न सच्चं, जं परपीडाकरं वयणं ॥१९॥
ખોટું ન બોલવું, સાચું પણ બોલવા જેવું ન હોય તે ન બોલવું. પરપીડા કરનાર વચન સાચું હોય તો પણ સત્ય નથી. ११४० लाउयबीयं इक्कं, नासइ भारं गुडस्स जह सहसा ।
तह गुणगणं असेसं, असच्चवयणं विणासेइ ॥२०॥
જેમ ગોળના રવાને કડવા તુંબડાનું એક બી પણ તરત જ કડવો કરી નાખે, તેમ અસત્ય વચન બધા ગુણોનો નાશ કરે. ११४४ दुग्गंधो पूइहो, अणिट्ठवयणो अ फरुसवयणो य ।
जलएलमूयमम्मण, अलियवयणपणे दोसा ॥२१॥
ખોટું બોલવાથી દુર્ગધી શરીર મળે, મોઢામાંથી રસી નીકળે, અપ્રિય અને કઠોર વચનો બોલે, મૂંગો કે પાણીમાં થતા / બકરાનાં બેં બેં અવાજ જેવું બોલનારો થાય..
