________________
ઉપદેશમાળા સૂક્ત - રત્ન- મંજૂષા
४८० जो नवि दिणे दिणे संकलेइ,
के अज्ज अज्जिया मे गुणा । अगुणेसु अ न य खलिओ, कह सो करिज्ज अप्पहियं ? ॥१४॥
જે રોજ વિચારે નહીં કે “આજે કયા ગુણો કમાયો ? કયા દોષોમાં ન પડ્યો ?” તે આત્મહિત શી રીતે કરશે ? ४३० छज्जीवनिकायदयाविवज्जिओ,
नेव दिक्खिओ न गिही । जइधम्माओ चुक्को, चुक्कइ गिहिदाणधम्माओ ॥१५॥
જે સાધુવેશધારી છ કાયની દયાથી રહિત છે, તે સાધુ પણ નથી અને ગૃહસ્થ પણ નથી. સાધુધર્મથી ભ્રષ્ટ થયેલો તે શ્રાવકના દાનાદિ ધર્મો પણ ચૂકી જાય છે. ५०२ अरिहंतचेइआणं, सुसाहुपूयारओ दढायारो ।
सुसावगो वरतरं, न साहुवेसेण चुअधम्मो ॥१६॥
અરિહંત પરમાત્માની પ્રતિમા અને સુસાધુની પૂજા કરનારો તથા પોતાના આચારમાં ચુસ્ત એવો સુશ્રાવક સારો, પણ સાધુવેશમાં સાધુતાથી ભ્રષ્ટ થયેલો નહીં. ५०९ महव्वयअणुव्वयाइं छड्डेउं, जो तवं चरइ अन्नं ।
सो अन्नाणी मूढो, नावाबुड्डो मुणेयव्वो ॥१७॥
