________________
૨૪
ઉપદેશમાળા સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
२९
जइ ता लवसत्तमसुरा, विमाणवासी वि परिवडंति सुरा। चिंतिज्जंतं सेसं, संसारे सासयं कयरं? ॥१०॥
જો અનુત્તર વિમાનના દેવો પણ આયુષ્ય પૂરું થતા ત્યાંથી ચ્યવતા હોય તો વિચારતાં સંસારમાં બીજું શું શાશ્વત જણાય છે? १२३
भवसयसहस्सदुल्लहे, जाइजरामरणसागरुत्तारे । નિપાવયuiમિ ગુણાયર !, खणमवि मा काहिसि पमायं ॥९१॥
હે ગુણભંડાર ! લાખો ભવમાં પણ દુર્લભ, જન્મ-જરામરણરૂપી સાગરથી પાર ઊતારનાર એવા જિનવચનમાં એક ક્ષણ પણ પ્રમાદ કરીશ નહીં. २५८ जावाउ सावसेसं, जाव य थोवो वि अत्थि ववसाओ।
ताव करिज्जऽप्पहियं, मा ससिराया व सोइहिसि ॥१२॥
જ્યાં સુધી આયુષ્ય બચ્યું છે, જ્યાં સુધી પ્રવૃત્તિની શક્તિ છે, ત્યાં સુધી આત્મહિત કરી લે, જેથી શશિપ્રભ રાજાની જેમ શોક કરવાનો વારો ન આવે. ४७९ न तहिं दिवसा पक्खा, मासा वरिसा वि संगणिज्जंति ।
जे मूलउत्तरगुणा, अक्खलिया ते गणिज्जति ॥१३॥
(ચારિત્રમાં) દિવસો, પક્ષ, મહિના કે વર્ષ ગણાતા નથી, પણ અખંડ મૂળ-ઉત્તરગુણો જ ગણાય છે.
