________________
ઉપદેશમાળા સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા મળ-મૂત્ર-કફ-મેલ-નાકનો મેલ ત્રસ જીવો વગેરેને સારી રીતે જોયેલ ભૂમિમાં તજે તે પારિષ્ઠાપનિકાસમિતિયુક્ત છે. ४८४ हत्थे पाए न खिवे, कायं चालिज्ज तं पि कज्जेणं ।
कुम्मो व्व सए अंगे, अंगोवंगाई गोविज्जा ॥५७॥
હાથ-પગ હલાવવા નહીં, શરીરને કામ હોય તો જ હલાવવું, કાચબાની જેમ પોતાના અંગોપાંગો શરીરની અંદર જ (સંકોચીને) રાખવા. ८० महुरं निउणं थोवं, कज्जावडियं अगव्वियमतुच्छं ।
पुट्वि मइसंकलियं, भणंति जं धम्मसंजुत्तं ॥५८॥
સાધુ મધુર, નિપુણ, થોડું, કાર્ય હોય ત્યારે જ, અભિમાન રહિત, ગંભીર, પહેલાં વિચાર કરીને ધર્મયુક્ત જે હોય તે જ બોલે. ४८५ विकहं विणोयभासं, अंतरभासं अवक्कभासं च ।
जं जस्स अणिट्ठमपुच्छिओ य, भासं न भासिज्जा ॥५९॥
વિકથા યુક્ત, મશ્કરી યુક્ત, (બીજાની વાતમાં) વચ્ચે, અવચનીય વાક્ય, જેને જે અનિષ્ટ હોય છે અને પૂછ્યા વિના - ન બોલવું. २० किं परजणबहुजाणावणाहिं?, वरमप्पसक्खियं सुकयं ।
इह भरहचक्कवट्टी, पसन्नचंदो य दिटुंता ॥६०॥
