________________
ઉપદેશમાળા સૂક્ત- રત્ન - મંજૂષા
२६६ सिंहासणे निसण्णं,
सोवागं सेणिओ नरवरिंदो । विज्जं मग्गइ पयओ, इअ साहुजणस्स सुयविणओ ॥३५॥
ચંડાળને સિંહાસન પર બેસાડીને શ્રેણિક રાજાએ આદરપૂર્વક વિદ્યા માગી. સાધુનો શ્રુતજ્ઞાન માટે એવો વિનય डोय. २६७ विज्जाए कासवसंतिआए, दगसूअरो सिरिं पत्तो ।
पडिओ मुसं वयंतो, सुअनिण्हवणा इअ अपत्था ॥३६॥
હજામ પાસેથી મળેલી (આકાશગામિની) વિદ્યાથી ત્રિદંડી ઋદ્ધિ પામ્યો, પણ (ગુરુનું નામ) ખોટું બોલવાથી નીચે પડ્યો. ગુરુનું નિહ્રવણ આ રીતે અહિતકર છે. ३४१ विणओ सासणे मूलं,
विणीओ संजओ भवे । विणयाओ विप्पमुक्कस्स, कओ धम्मो ? कओ तवो ? ॥३७॥
જિનશાસનનું મૂળ વિનય છે. વિનીત જ સંયમી થાય. જેનામાં વિનય નથી, તેનામાં ધર્મ કે તપ ક્યાંથી હોય ?
