________________
ઉપદેશમાળા સૂક્ત - રત્ન- મંજૂષા
२४७ सीइज्ज कयाइ गुरु, तं पि सुसीसा सुनिउणमहुरेहिं ।
मग्गे ठवंति पुणरवि, जह सेलग-पंथगो नायं ॥३१॥
ક્યારેક ગુરુ સંયમમાં સીદાય, તો તેમને પણ સુશિષ્યો કુશળ-મધુર વચનોથી માર્ગસ્થ કરે, જેમ કે શેલકના શિષ્ય પંથકે
२६८ सयलंमि वि जीवलोए, तेण इहं घोसिओ अमाघाओ।
इक्कं पि जो दुहत्तं, सत्तं बोहेइ जिणवयणे ॥३२॥
એક પણ દુઃખત્રસ્ત જીવને જે જિનવાણી પમાડે, તેણે આ આખા જીવલોકમાં અમારિની ઘોષણા કરી ગણાય. २६९ सम्मत्तदायगाणं दुप्पडिआरं, भवेसु बहुएसु ।
सव्वगुणमेलियाहि वि, उवयारसहस्सकोडीहिं ॥३३॥
ઘણા ભવોમાં હજારો-ક્રોડો વાર સર્વ રીતે ઉપકાર કરવા છતાં સમ્યક્તદાતા ગુરુનો પ્રત્યુપકાર થઈ શકતો નથી. (તેમણે કરેલા ઉપકારનો બદલો વાળી શકાતો નથી.) २६५ सुग्गइमग्गपईवं, नाणं दितस्स हुज्ज किमदेयं ?।
जह तं पुलिंदएणं, दिन्नं सिवगस्स नियगच्छि ॥३४॥
સદ્ગતિના માર્ગમાં દીપક સમાન જ્ઞાન આપનારને બદલામાં શું ન અપાય ? (બધું જ અપાય). જેમ ભીલે શંકરને પોતાની આંખ આપી દીધી.
