________________ 93 જૈન ઇતિહાસની ઝલક બીજા પરમહંસ મુનિ શૂરપાળ રાજાના શરણે ગયા. છેવટે બૌદ્ધોની માગણી છતાં રાજાએ ન સોંપ્યા. છેવટે “વાદમાં જીતે તેને સોંપું.” તેવો પ્રસ્તાવ મુકાતા વાદ થયો પણ તેમાં બૌદ્ધાચાર્ય પરાજય પામ્યા. બાદ રાજાના ઈશારાથી એક દિ પરમહંસ ગુપ્ત માર્ગો દ્વારા ત્યાંથી નીકળી ગયા. તેઓ સૂરિજી (મામા) પાસે ચિત્તોડ પહોંચી ગયા. ખોળામાં માથું મૂકીને પહેલાં તો આશિષ વિના અભ્યાસ કરવા જવાના દુરાચરણની ખૂબ ક્ષમા માગી પછી સઘળી વિતક કથા કહેવા લાગ્યો. તે કહેતાં કહેતાં જ પરમહંસ મુનિના પ્રાણ નીકળી ગયા. આનો સુરિજીને અત્યન્ત અસહ્ય આઘાત લાગી ગયો. એ આઘાતમાંથી તીવ્ર કષાયભાવ પેદા થયો. આ તો સારું થયું કે ઉપકારીએ એ અવસર જોઈને મોકલેલા સમરાદિત્યના નવ ભવોનાં નામો વાંચીને તેમનો અંતરાત્મા જાગી ગયો. કષાયની ભયાનકતા સમજાઈ ગઈ. 1444 બૌદ્ધોને પરાજિત કરીને ધગધગતા તેલની કઢાઈમાં 1444 ગ્રન્થોની રચના કરી. જ્યારે શાસનના રત્નો જેવા - ભાણિયા - મુનિઓના કરુણ મૃત્યુના આઘાતથી તેઓ ભયંકર રીતે બેચેન બની ગયા હતાં. ત્યારે એક વાર અંબિકાજીએ પ્રગટ થઈને તેમને આશ્વાસન આપ્યું હતું. બાદ શિષ્યોના વિરહને યાદ કરવા કરતાં ‘ભવ-વિરહને નજરમાં રાખવાનું શરૂ કર્યું. આ ‘ભવ-વિરહ' એ એમનું જોવા મળે છે. આ મહાત્માએ તેમના ગ્રંથના અન્ને પોતાની વિશ્વમાત્ર પ્રત્યેની અપાર મિત્રી, કરુણાભાવના જુદી જુદી રીતે વ્યક્ત કરી છે. ખાસ કરીને ગ્રંથના છેડે એવો આશય પ્રગટ કરે છે કે, “મારી ગ્રંથરચનાથી મને જે પુણ્ય પ્રાપ્ત થયું હોય તેનાથી જગતના જીવો સુખી થાઓ, દુઃખમુક્ત થાઓ; ધર્મ પામો...વગેરે.” . આ મહાત્માનો પરમભક્ત લલ્લિગ નામે શ્રાવક હતો. જેણે પુષ્કળ ધન ખર્ચીને સૂરિજીને રાત્રે પણ લખવાનું કામ ચાલે તે માટે પ્રકાશ પાથરતું વિ.સં. 785 આસપાસ આ સૂરિજી કાળધર્મ પામ્યા હતા.
