________________ 2) પોતાનું નહોયને પોતાનું માનીને પાસે રાખવું તે પાપ. 3) તેને ભોગવે તો મહાપાપ. પ્રથમ પાપ તો એ છે કે પોતાનું નથી તેને પોતાનું માન્યું તે જમિથ્યાત્વ છે. હેય માની લીધું પણ વસ્તુને છોડી નહિ તો પાપ ન છૂટયું. તેથી તેને પચ્ચકખાણ પૂર્વક છોડી દેવું જોઈએ. દ્રવ્યને પરિગ્રહ નથી કહ્યું પણ તેમાં મૂચ્છ–આસક્તિ ભળી પરમાં જોડાઈ ગયા, એકમેક બની ગયા તો તે મૂચ્છ પરિગ્રહ છે. ૯ગ્રહ છે પણ ૧૦મો પરિગ્રહ છે. ચારે બાજુથી ઘેરી વળેલો ગ્રહ તે પરિગ્રહ માટે પરમાત્માએ અનંતકાળથી જેનાથી આત્મા ભ્રમણ કરી રહ્યો છે તેનાથી બચવા પરિગ્રહને છોડવાનું કહ્યું છે. નમિ રાજર્ષિ વિચારે છે કે આ દાહજવર જો મને મટી જાય તો હું આ બધાનો ત્યાગ કરીને ચાલી નીકળીશ. માત્ર ભાવ કર્યો ને ચમત્કાર થયો. દાહ મટી ગયો. ભાવનો જો આ પ્રભાવ છે તો સ્વભાવના પ્રભાવની તો શી વાત કરવી? જેને પણ પોતાના માન્યા કે વસ્તુને પોતાની માની તે માન્યતાના પરિગ્રહનો ત્યાગ કરવો પડે. પછી તેમાંથી ઓછું કરવું અથવા ત્યાગ કરવો, આત્મા જેવો પરનો ત્યાગ કરે છે તેવો જ સમતારૂપી લક્ષ્મીનો અનુભવ કરે છે. જીવ જેટલો મારાપણાનો ત્યાગ કરે છે એટલો જ સમતાને વેદે છે. જૈન શાસન એટલે ત્યાગ ભાવનું શાસન! કેવું અદ્ભુત છે આ જિનશાસન! | સામાયિક દંડક ઉચ્ચરીએ ત્યારે તમામ પરિગ્રહનો 48 મિનિટ માટે ત્યાગ કરવો જ પડે છે. માટે જ તેટલા સમય તેને સાધુ જેવો કહ્યો. માટે જ જ્ઞાની ભગવંતો પોકારી–પોકારીને કહે છે કે બાહ્ય અને અત્યંતર બંને પરિગ્રહ સંસાર છે. માટે તેને છોડો તો સમતાના આનંદને વેદશો અને પરંપરાએ મુકિતરૂપી શ્રી લક્ષ્મી)ને વરશો. જ્ઞાનસાર-૨ // 74
