________________ માને, તેમાં ફેરફાર નથી થતો, પણ પ્રકૃતિનું પ્રતિબિંબ આત્મા પર પડે છે તેથી આત્મા બધું કરે છે. એવી મિથ્યાભ્રાંતિ તેને થાય છે. જ્યારે જિનમત તેનાથી ન્યારો છે. જ્ઞાન અનાદિ છે, કદી નાશ પામનાર નથી તે આત્મા સાથે તાદાભ્ય ભાવે રહેલું છે. નિગોદમાં પણ આત્મામાં કેવળજ્ઞાન સત્તારૂપે હતું, વર્તમાનમાં પણ છે અને સિદ્ધ કેવળી અવસ્થામાં પ્રગટપણે રહેનારું છે. આ અનંતધનની આપણને જાણ ન હોવાથી કસ્તુરિયા મૃગની જેમ બહાર ધનને મેળવવા દોડીએ છીએ. તેથી આપણે પણ વિનશ્વર થઈ રહ્યા છીએ. આપણી પાસે રહેલા અમાપ એવા કેવળજ્ઞાનને પ્રાપ્ત કરવાની આપણે મહેનત નથી કરતાં અને બહારનું વિનશ્વર ધન મેળવવા કેવી મહેનત કરીએ છીએ? વિનશ્વર ધન ભાગ્યાધીન છે માટે મળે પણ અને ન પણ મળે. જન્મ્યા ત્યારે કેટલું જ્ઞાન હતું? વર્તમાનમાં કેટલું છે? વધ્યું છે ને? તે કેવળ જ્ઞાનનો અંશ જ છે. જેમ બીજનો ચંદ્રમા પૂનમનાં દિવસે પૂર્ણતાને પામે છે તેમ મતિ - શ્રુતજ્ઞાનનો અંશ કેવળજ્ઞાન રૂપી પૂર્ણતાને પામે. આ ભવમાં મતિ–શ્રુતજ્ઞાનમાં એવી મહેનત કરો તો આવતા ભવમાં કેવળજ્ઞાનરૂપે પૂર્ણતા થાય. નિગોદમાં પણ કર્મોની તાકાત એવી નથી કે જ્ઞાનને સંપૂર્ણ ઢાંકી શકે. પૂર્ણતા મનુષ્યભવમાં જ થઈ શકે છે. માટે જ આપણને સર્વજ્ઞના શાસનમાં જ્ઞાનની પૂર્ણતા સહેલાઈથી થઈ શકે તેવા ઉપાય બતાવ્યા છે. પંચાચારરૂપ ઉપાયો જાણી, શ્રદ્ધા રુચિ કરીએ અને તે પ્રમાણે પાલન કરવાથી માસતુષ મુનિની જેમ અવશ્ય કેવળજ્ઞાન પ્રગટ થાય. જગતનાં જીવો પથ્થરમાં ધનનો આરોપ કરે છે. પૃથ્વીકાયનાં જીવોએ રત્નો–સુવર્ણ મોતી વિ. રૂપે ઔદારિકદેહ ધારણ કર્યો ને તેને છોડી દીધો. તેને જ્ઞાનસાર-૨ || ર૨૭
