________________
श्री सोल सतियोनो सज्झायो.
१९७
देज्यो रे । जो हुं राघवी एक मनी । तो आग फाटी जल होज्यो रे || || राम० ॥ एम कही पग मुकता । खाइ नीरे नराय रे || (चहुँ दिसि पंकज प्रगटीयां । कुसुम वृष्टि तिहां थाय रे ॥ १० ॥ राम० ॥ कलंक उतारी महा सती । संजमसुं मन जावे रे । देवलोक ज बारमे । इंद्र पद पावे रे ॥ ११ ॥ राम० ॥ श्री रामे संजम ग्रह्यो । सोल सहस नृप साथे रे ॥ केवल लहि मुगते गया । तार्या बहु जीव हाथे रे ॥ १२ ॥ राम० ॥ शील प्रजावे विस्तर्यो । सीतानो पक्ष साचो रे । मुनि मेघराज कहे सती । पनरमी गुण राचो रे ॥ १३ ॥ राम० ॥
।
१६ श्री शील विषे धनश्री महासतीनी सज्जाय. ( एणे ए अवसरे कुमर सकोमल पूछे - ए ढाल. ) नयरी उजेली मालवदेश पसिद्ध । सागरचंद श्रेष्टि तिहां वे गुणे समृद्ध ॥ समुद्रदत्त बेटो उत्तम कुलाचार | अन्यदा तेणे दोगे मायतणो व्यनिचार || आचरे माठी माय देखी कुमर हूने विरत ।
