________________
श्री सोल सतियोनी सज्झायो.
१७५
त्रीजी रहे । हरिणीवेश्या माने पुरवणी । सहस टंका तसु दीये प्रवहणी सेवकने लेवा वेशदासी एक यावे उमहे । नर्मदा सुंदरी रूप देखी वेश्याने जा कहे || यदा शाहने वस्तु लेवा हरिणि घरे
मावए । तसुहथ वींटी लेइ दासी सतीने देखानए ॥ ४ ॥ दासी जाखे वात सुखो वमी | वींटी सहनाणे पीतये तेी । एहवं सांजली तिहां गइ नमैदा । हरिणी बोली जोग जोगवी मुदा - तदा बोले नर्मदा तिहां एह वयण न बोलीये । शील माहरु कोइ न लोपे मेरुगिरि केम कोलीये ॥ पांचसे नामी सती देतां मुइ हरिणी पापिणी । एह वितक लोक वचने सुणे ते नगरीधणी ॥ ५ ॥ सती अणावा सोवन पालखी । राजा प्रेषे चामर बिहु पखी । शील
I
धरेवा वाटे बहु रमी । तिहांथी उबली खालमांहि पमी - घमीमांहि धूलबांटे करे गहेलाइ घणी | मंत्रवादि वाजी आव्या राये वात सवे सुखी । जिपदास नामे एक श्रावक राय तेहने पए । ते
