________________
( ૭૭ )
પાથરી તેમાં આમ્ર સરખાં ભાતભાતનાં લીલાં વૃક્ષો આવી રહ્યા હતાં, અને સાથે બાગબગીચા, બંગલાએ પણ શુશોભિત જણાતા હતાં. એવા રમણિક પ્રદેશમાં રહેનારા લાટ લોક પિતાના કામ ધંધામાં, ધમની ઉન્નતિ કરવામાં, અને સ્વદેશને માન આપવા ખાતરજ જાણે સજજ... નતાઈથી વસ્તા ન હોય એમ લાગતું હતું. તેઓ પોતાના માતપિતા, ભાઇભાડું વિગેરે કુટુંબના સઘળા માણસે સહ સંપસંપીને એવા તો રહેતા હતા કે ત્યાં કોઈ સ્થળે કુસંપનું બી તો જણાતું જ નહીં; વળી પોતાને ઘરસંસાર જુજ ખર્ચમાં એવી સરળતાથી અને શાંતિથી ચલાવતા કે જે જોયાથી હરકોઈ વ્યક્તિને સંતોષ પ્રાપ્ત થયા વિના રહેતો જ નહિ. આવી તેમની પ્રશસ્ય રીતભાત અને ધર્મિષ્ટ બુદ્ધિના પ્રભાવે તેમને પુત્ર પરિવારનું પણ સંતોષ કારક સુખ પ્રભુ ઈચ્છાએ મળતું. શુભાશુભ કાર્યો વખતો વખત આવતા તે પ્રસંગે સારાસારનો વિચાર કરી ગ્યતા મુજબ જમણવાર ઇત્યાદિ કરતા. પણ કાંઈ આજકાલની માફક અગ્યવિચારે કરી પિતાની પાસે કોડી ન હોય તો પણ ઘરબાર, દરદાગીના વચી, કે જાતપર જાતને રોવરાવીને ન્યાત વરામાં મોટા ખર્ચા કરી છંદગી સુધી જેમ પોતે દુઃખદ સ્થિતિ ભગવે છે તેમ તેઓ કરવા ઈચ્છતા નહતા. એટલે કે એ વિચારથી તેઓ તદન વિરૂદ્ધ હતા. એ કરતાં પણ તેઓ એક વિશેષ કામ એવું કરતા કે ધર્મનાં કામમાં તન તોડી આગળ પડીને પિતે ધન ખર્ચીને પણ ખાસ મહેનત કરતા. એવા તેમના સગુણોથી લાટદેશ આકર્ષિક મહા ઋદ્ધિવાન અને ઉત્તમ પ્રદેશ તરીકે દેશપરદેશમાં વખણાતો હતો. એ લોકો ઘણું મહેનતુ હેવાથી તેમના શરિર હરહમેશ સશક્ત રહેતા તેથી તન મનની સુખાકારી પૂર્ણ રીતે ભેગવતા. આ પ્રમાણે એકલા પુરૂષોનીજ અંદગી સુખી હતી
