________________
(૪૭)
તેથી તેમણે પેલા વહીવચાઆને મેલાવી તેમને મનપસંસ્ક્રુ મિષ્ટાન્ન જમાડયા. અને રાત્રે પેાતાને ઘેર તે સઘળાએને સારી બરદાશ રાખી સુવાડયા. જ્યારે તેઓ ભર ઉંધમાં સુતા ત્યારે આ શેઠે વિચાર કર્યો કે આ વહીવંચા લોકા આપણી જ્ઞાતિને ધેાળા હાથીની માર્ક એજારૂપ થઇ પડે એમ છે માટે તેમને દુર કરવાના પ્રયત્ન કરવા જોઇએ. તે ઉપરથી તેમણે વિચાર કર્યો કે આ ચેાપડાજ એમની આ જુલમી વૃતિનું સાધન લાગે છે માટે તેમને ગમે તે પ્રકારે નાશ કરવાંની જરૂર છે. આથી શેઠે વહીવંચા રાત્રે ખુબ ઉધમાં હતા તે વખતે તે સાથે જેટલા ચાપડા લાવ્યા હતા તે તમામ ચાપડા કુવામાં નંખાવી દીધા. જ્યારે તે જાગ્યા ત્યારે તેમને આ દેખીતા હમેશના થયેલા નુકશાન બદલ શેઠે યાગ્ય રકમને બદલે આપી વહીવંચાઓને પૂર્ણ રીતે ખુશ કરી વિદાયગીરી આપી હતી. આ જનકથા ભરૂચના દશાલાડોમાં હજી પ્રચલિત છે, આ ચેાપડા ગુમ થવાથી વહીવ'ચાઓના રાજગાર તદ્દન નાશ પામ્યા અને તે દિવસ પછીથી ડાઇ જ્ઞાતિ જને તેમના ધારા પ્રથમ પ્રમાણે આપ્યા નહિ આ પ્રમાણે કરવાનું કારણ જ્ઞાતિનું દુઃખ નિવારણ હતું. આથી ણુાય છે કે પૂર્વે તેમને ઇતિહાસના બહુ આ શાખ હાવા જોઇએ. પણ ખરેખર એથીજ જ્ઞાતિના ઇતિહાસનું મૂળ નષ્ટ થયુ' અને તેની સાથે એક જુલમી ધારે। નાબુદ થયા. પરંતુ એટલું તેા ખરૂં કે દોઢસા વ ઉપર દશાલાડ હતા અને તેમાં વળી વહીવંચાઓ પણ જ્ઞાતિની વંશાવળી વગેરે મુખ્ય હકિકતની નોંધ રાખતા હતા. માત્ર તેમના જુલમથી તેમને ધા નાબુદ થયા અને જ્ઞાતિને પ્રાચીન ઇતિહાસની ખોટ પડી એ કહેવાની આવસ્યકતા નથી.
